◎ Мы́тлахам ’хутка’ (слонім., Сцяшк. Сл.), мытлям ’імгненна’ (дзятл., там жа). Да мотлах (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
То́ргнуць ’хутка пабегчы’ (Ян.). Фармальна суадносіцца з торгаць 1 (гл.), параўн. таргануць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адрадзі́цца сов.
1. (возобновиться) возроди́ться;
у но́вых умо́вах се́льская гаспада́рка ху́тка ~дзі́лася — в но́вых усло́виях се́льское хозя́йство бы́стро возроди́лось;
2. (стать вновь жизнедеятельным) возроди́ться, воскре́снуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
уба́чыцца сов. уви́деться; сви́деться;
я хаце́ў бы зноў з табо́й у. — я хоте́л бы вновь с тобо́й уви́деться;
не ху́тка ўба́чымся — не ско́ро уви́димся (сви́димся)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
vergänglich
a часо́вы, які́ (ху́тка) міна́е
álles ist ~ — усё міна́е, нічо́га няма́ ве́чнага
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
маха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. чым. Рабіць узмахі, рухі ў паветры.
М. рукой каму-н.
2. чым. Трэсці чым-н., пагражаючы каму-н.
М. кулаком.
3. Хутка ісці, рухацца, шпарыць (разм.).
Прыйшлося м. пяць кіламетраў па дажджы.
|| аднакр. махну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. маха́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
мільгаце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -гаці́ць; незак.
1. Свяціць няроўным, перарывістым святлом; іскрыцца.
У далечыні мільгацелі агеньчыкі.
2. З’яўляцца ў полі зроку і знікаць, праносіцца перад вачыма.
Мільгацяць пералескі і нівы спелай збажыны.
3. перан. Хутка праносіцца ў памяці.
Думкі мільгацелі ў галаве.
|| наз. мільгаце́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
джга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).
1. каго (што). Калоць, раніць джалам (пра насякомых, змей).
Авадні і сляпні джгалі нясцерпна.
2. Хутка ісці або бегчы.
Лявон джгаў без аглядкі.
|| аднакр. джгану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ і джгнуць, -ну, -неш, -не; -нём, -няце́, -нуць; -ні.
|| наз. джга́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
праглыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; -ну́ты; зак., каго-што.
Глытаючы, прапусціць праз глотку ў стрававод.
П. кавалак. 3 мёдам і цвік праглынеш (прыказка). П. пілюлю (перан.: моўчкі перанесці абразу). П. язык (перан.: замаўчаць, перастаць гаварыць; разм.). П. кнігу (перан.: хутка прачытаць; разм.).
|| незак. праглына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Мелькену́ць ’мільгануць’, ’хутка есці’ (ТС). З укр. мелькну́ти, якое з мелька́ти ’мільгаць’. Гл. мялька́цца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)