са́льта-марта́ле

(іт. salto mortale = смяротны скачок)

1) акрабатычны скачок з пераваротам у паветры цераз галаву;

2) перан. рэзкая перамена ў дзеяннях, учынках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінедрыён

(гр. synedrion = сход)

1) савет старэйшын, вышэйшая дзяржаўная ўстанова з палітычнымі і судовымі функцыямі ў Стараж. Іудзеі;

2) перан. сход, савет, судзілішча.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сінклі́т

(гр. synkletos = скліканы)

1) сход вышэйшых саноўнікаў у Стараж. Грэцыі;

2) група духоўных асоб, духавенства;

3) перан. сход, сукупнасць якіх-н. асоб.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фарао́н

(гр. pharaon, ад ст.-егіп. Per’ō = вялікі дом)

1) тытул старажытнаегіпецкіх цароў;

2) перан. зневажальная клічка паліцэйскага;

3) старадаўняя гульня ў карты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

феру́ла

(лац. ferula = лаза, розга)

1) лінейка, якой даўней білі па далоні вучняў за якую-н. правіннасць;

2) перан. пільны нагляд, суровы рэжым.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

філі́піка

(гр. philippika, ад Philipp + імя македонскага цара, супраць якога выступаў з прамовамі старажытнагрэчаскі аратар Дэмасфен)

перан. гнеўнае выкрывальнае выступленне супраць каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

флю́гер

(ням. Flügel = крыло)

1) рухомы прыбор, які ўказвае на кірунак ветру;

2) перан. непастаянны чалавек, які хутка мяняе свае погляды і перакананні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шліфава́ць

(польск. szlifować, ад ням. schleifen)

1) апрацоўваць да гладкасці якую-н. паверхню;

2) перан. удасканальваць, паляпшаць што-н. (напр. ш. стыль артыкула).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экза́мен

(лац. examen = выпрабаванне)

1) праверка ведаў па якім-н. вучэбным прадмеце;

2) перан. якое-н. выпрабаванне, праверка (напр. баявы э., жыццёвы э.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

экзаты́чны

(гр. eksotikos)

1) далёкі, чужаземны, не звычайны для гэтай мясцовасці (напр. э-ыя расліны);

2) перан. дзівосны, вычварны, які здзіўляе сваёй незвычайнасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)