сцерабі́ць, сцераблю, сцярэбіш, сцярэбіць; зак., што.

1. Раздрабніць на часткі, пагрызці, пакрышыць. Мышы сцерабілі жыта ў гумне.

2. перан. Разм. З’есці (у вялікай колькасці). Што зарабіў, тое і сцерабіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)