све́тла,

1. Прысл. да светлы (у 1, 2, 3, 5 і 7 знач.).

2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць святла дзе‑н.; відно. І гэтак светла Стала ў вёсках ноччу, Што вуліцы — З канца ў канец відаць. Шымук. // Пра надыход дня. Ледзь стала светла, Параска схамянулася, кінулася да люстра. Мележ.

3. перан.; безас. у знач. вык. Пра радасны, вясёлы настрой. Ты мяне сустрэнеш ветла — Рад я сонцу, рад вясне. Стане лёгка, стане светла Быць з табою побач мне. Куляшоў. Хораша і светла на душы. Хто спытае, адкажу любому: Я не проста ў сценах Мінска жыў, Сэрца ўсё аддаў яму з любоўю. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаду́лі, ‑яў; адз. хадуля, ‑і, ж.

1. Два шасты з высока прыбітымі прыступкамі, стаўшы на якія можна хадзіць вялікімі крокамі. Хлопцы навучылі мяне хадзіць на высокіх хадулях. Бядуля.

2. перан. Пра што‑н. напышлівае, высакамернае, ненатуральнае. Ты гаварыў як роўны з роўнымі, не ўздымаўся перад намі, пачаткоўцамі ў літаратуры, на алімпійскія хадулі. С. Александровіч. Амаль у кожным з.. [вершаў] можна знайсці пэўную «жывінку», настрой, трапную дэталь, але яны губляюцца ў мностве збітых, пастаўленых на хадулі прыёмаў. Грахоўскі.

3. перан. Разм. Доўгія ногі. — Далекавата, — паморшчыўся.. [Васіль]. — А ісці такою гарачынёю... Міхась засмяяўся: — Каму далекавата, а табе з тваімі хадулямі... Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., каго-што.

1. Забаўляць, пацяшаць. [Невядома] каго елка больш цешыла: дзяцей ці дарослых! Таўлай.

2. Прыносіць асалоду, задавальненне; радаваць. Настрой быў ва ўсіх узняты, і гэта цешыла членаў камітэта. Пестрак. // Песціць (зрок, слых і пад.). Пяшчотныя гукі прыроды цешылі вуха. Маўр. [Тапурыя:] — Няхай жыве ўсё жывое і прыгожае, што чалавечае сэрца цешыць! Самуйлёнак.

3. Суцяшаць, супакойваць; абнадзейваць. Што з таго — слязой скупой Цешыць смутак над магілай брата. Кірэенка. Мінуў тыдзень, другі, і я ўсё цешыў сябе надзеяй, што Мухтару не спадабаецца там, сярод тых прышлых людзей. Васілёнак.

•••

Цешыць (пацяшаць) вока — радаваць, даваць асалоду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кроў, крыві́; Т кро́ўю і крывёй, ж.

1. Чырвоная вадкасць, якая рухаецца па крывяносных сасудах арганізма, жывіць яго клеткі і забяспечвае абмен рэчываў.

Артэрыяльная к.

2. перан. Блізкае кроўнае сваяцтва.

Адной крыві.

3. Пра пароду жывёл.

Бульдог чыстай крыві.

◊

Гарачая кроў — пра тэмпераментнага чалавека.

Кроў за кроў — помсціць забойствам за забойства.

Кроў з малаком — пра чалавека з румяным свежым тварам.

Кроў іграе (кіпіць) у каго — пра багацце жыццёвых сіл, энергіі.

Кроў ледзянее (стыне) (у жылах) — пра пачуццё жаху, моцнага перапуду.

Льецца (праліваецца) кроў — пра масавае забойства, звычайна ў час вайны.

Плоць ад плоці, кроў ад крыві (кніжн.) — аб тым, што створана ўласнай працай і клопатамі.

Псаваць кроў каму — псаваць настрой, раздражняць.

Сэрца кроўю абліваецца — цяжка каму-н. ад душэўнага болю, пачуцця спагады, жалю.

Умыцца кроўю — быць збітым.

|| прым. крывяны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

К. ціск (ціск крыві ў сасудах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ми́рный

1. мі́рны;

ми́рный догово́р, тракта́т мі́рны дагаво́р, тракта́т;

ми́рная конфере́нция мі́рная канферэ́нцыя;

ми́рные перегово́ры мі́рныя перагаво́ры;

ми́рное вре́мя мі́рны час;

ми́рный труд мі́рная пра́ца;

ми́рная бесе́да мі́рная гу́тарка;

2. (спокойный) спако́йны; (тихий) ці́хі; (добродушный) лаго́дны;

ми́рный сон спако́йны сон;

ми́рное настрое́ние лаго́дны настро́й;

ми́рный хара́ктер мі́рны хара́ктар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

atmosfera

atmosfer|a

ж.

1. атмасфера; паветра;

~a ziemska — зямная атмасфера; атмасфера Зямлі;

2. перан. атмасфера; настрой;

~a рrасу — атмасфера працы;

napięta ~a — напружаная атмасфера;

3. фіз. атмасфера;

ciśnienie 5 atmosfera — ціск 5 атмасфер

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мра́чный

1. (сумрачный) змро́чны; (тёмный) цёмны; (хмурый) хму́рны; (пасмурный) пахму́рны;

2. (угрюмый) пану́ры; (о настроении, о мыслях) су́мны;

мра́чный день пахму́рны (хму́рны, змро́чны) дзень;

мра́чная ночь змро́чная (цёмная) ноч;

мра́чные сво́ды змро́чныя скляпе́нні;

мра́чный взгляд пану́ры (хму́рны) по́гляд;

мра́чные мы́сли су́мныя ду́мкі;

мра́чное настрое́ние су́мны настро́й;

мра́чное про́шлое ця́жкае (змро́чнае) міну́лае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пода́вленный

1. паці́снуты; паду́шаны;

2. (усмирённый) заду́шаны; (об огневых точках противника и т. п.) пада́ўлены;

3. перен. (заглушённый) заглу́шаны, прыглу́шаны;

пода́вленный го́лос прыглу́шаны го́лас;

пода́вленный стон заглу́шаны (прыглу́шаны) стогн;

4. (угнетённый) прыгне́чаны; (ошеломлённый) ашало́млены, агало́мшаны;

пода́вленное настрое́ние прыгне́чаны настро́й;

пода́вленный го́рем прыгне́чаны го́рам;

пода́вленный неожи́данным происше́ствием ашало́млены (агало́мшаны) нечака́ным здарэ́ннем.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

mood​1 [mu:d] n.

1. настро́й;

be in a good/bad mood быць у дрэ́нным/до́брым настро́і;

be in a mood быць зло́сным/нецярплі́вым;

be in no mood/be not in the mood (for) не жада́ць, не хаце́ць;

I’m not in the mood for work. У мяне няма жадання працаваць.

2. (of) атмасфе́ра; дух (часу, асяроддзя);

The film captures the mood of postwar Italy. Фільм перадае атмасферу пасляваеннай Італіі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Mágen

m -s, - стра́ўнік; жыво́т

der ~ knurrt — у жываце́ бурчы́ць (ад голаду)

sich (D) den ~ verdérben* — сапсава́ць сабе́ стра́ўнік

◊ das hat sich ihm auf den ~ gelégt — гэ́та сапсава́ла яму́ настро́й

er liegt mir schwer im ~ — я яго́ не перано́шу [не магу́ цярпе́ць]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)