том

(лац. tomus, ад гр. tomos)

1) частка (асобная кніжка) якога-н. збору твораў;

2) асобная кніжка якога-н. выдання, збору кніг, бібліятэчнага фонду;

3) кніга (звычайна тоўстая).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ту́мба

(лац. tumba)

1) невысокі слупок каля дарогі або тратуара;

2) круглае збудаванне для наклейвання аб’яў, афіш;

3) ніжняя частка пісьмовага стала ў выглядзе невялікай шафкі з шуфлядамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

slice

[slaɪs]

1.

n.

1) лу́ста f. (хле́ба, пірага́); скрыль -я́ m., скры́лік -а m. (цыбу́лі, каўбасы́)

2) ча́стка f., удзе́л -у m.

3) Sport. зрэ́заны ўда́р

2.

v.t.

1) рэ́заць, кро́іць, накро́йваць; рэ́заць скрыля́мі

2) дзялі́ць на ча́сткі або́ ўдзе́лы

3) Sport. зрэ́зана ўда́рыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

major

[ˈmeɪdʒər]

1.

adj.

1) бо́льшы, важне́йшы, зна́чны; грунто́ўны

major part — бо́льшая ча́стка

major poet — зна́чны паэ́т

2) старэ́йшы, ста́ршы

3) Mus. мажо́рны

2.

n.

1) маёр -а m.

2) даро́слы -ага m., даро́слая f.; паўнале́тні -яга m., паўнале́тняя f.

3) гало́ўная дысцыплі́на, спэцыяліза́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

movement

[ˈmu:vmənt]

n.

1) рух -у m. (такса́ма грама́дзкі)

the movement for peace — рух прыхі́льнікаў мі́ру

2) перамяшчэ́ньне, перакіда́ньне (во́йска)

3) ход, мэхані́зм -у m

4) Mus.

а) тэмп -у m.

б) рытм -у m.

в) ча́стка до́ўгага музы́чнага тво́ру

5) пра́ца кішэ́чніка, спаражне́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

upper

[ˈʌpər]

1.

adj.

1) ве́рхні

the upper lip — ве́рхняя губа́

the upper floor — ве́рхні паве́рх

2) вышэ́йшы (ра́нгам, ура́дам, стано́вішчам)

3) вы́шні, ве́рхні

upper Nioman — ве́рхні Нёман, вярхо́ўе Нёману

2.

n.

верх чараві́ка або́ бо́та (ча́стка бо́та без падэ́швы)

•

- to get the upper hand

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

feature

[ˈfi:tʃər]

1.

n.

1) асаблі́васьць, характэ́рная ры́са, дэта́ль f.

2) гало́ўная ча́стка прагра́мы, асаблі́ва фільм

3) гало́ўны арты́кул у газэ́це або́ ча́сапісе

2.

v.t.

1) пака́зваць (на экра́не); прадстаўля́ць; апі́сваць

2) адво́дзіць асо́бнае ме́сца ў газэ́це

3.

v.i.

быць характэ́рнай ры́сай чаго́-н.

•

- features

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Саха́ ’саха, земляробчая прылада’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС, Сцяшк., Янк. 2; пруж., КЭС; Мат. Гом.; Янк., Бес.), ’акучнік’ (Сл. ПЗБ), ’слуп з развілінай наверсе, які служыць апорай чаму-небудзь’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл., Некр., Выг., Шушк., Мат. Гом., Янк., Янк. 2), ’частка калодзежнага жураўля, слуп’ (Сл. ПЗБ, Шат., Янк. 2, Мат. Гом., Сцяшк. Сл., Бір., Жд. 1, Тарн.), ’частка ствала дрэва, ад якой адыходзіць некалькі макушак’ (Інстр. 3), ’завостраны кол, прыстасаванне для тармажэння плыта’ (Сл. ПЗБ, Нар. сл.), старое ’мера зямельнага падаткаабкладання’ (ТСБМ), ’зямельная мера’ (Выг.), ’частка сахі ў выглядзе доўгай жардзіны, да якой збоку прыпрагаўся конь’ (Сл. рэг. лекс.), мн. сахі́ ’рогі лася’ (ТСБМ), сахо́та ’саха’ (Сцяшк. Сл.), со́хі мн. л. ’накрыж укопаныя падпоркі’ (Касп.), ’слупы ў гаспадарскім будынку’ (Сцяшк.), ’даўнейшы ткацкі станок, прасцейшы за кросны’ (бялын., Нар. сл.), со́шкі ’столбікі ткацкага станка’ (Шат.), ’вілаватыя палкі, якія ставяць па баках воза, калі кладуць сена’ (Бяльк.). Рус. соха́ ’земляробчая прылада; падпорка, слуп, частка калодзежнага жураўля’, ’мера зямлі’, укр. соха́ ’падпорка’, стараж.-рус. соха ’кол, дубіна, падпорка, саха’, ’мера плошчы’, польск. socha ’развілак’, в.-луж., н.-луж. socha ’кол з развілкамі’, чэш. socha ’статуя’, дыял. ’кол з развілкай, падпора; частка калодзежнага жураўля і да т. п.’, славац. socha ’калона’, серб.-харв. со̀ха ’палка, кій з развілкай’, серб.-ц.-слав. соха ’тс’, славен. sóha ’слуп з папярочкай’, балг., макед. соха́ ’кій з развілкай’. Прасл. *soxa ’кол, дрэва з развілкай’; з гэтага значэння выцякаюць усе астатнія. Слова лічыцца спрадвечна славянскім, запазычанне выключаецца. Бліжэйшыя адпаведнікі бачаць у літ. šakà ’галузка, сук, развіліна’, лат. saka ’разгалінаванае дрэва’, sakas ’хамут, ярмо’, ст.-інд. çā́khā ’галінка, сук’, перс. šāx ’галінка, сук, рог’, гоц. hôha ’плуг’ і г. д. (Траўтман, 297; Фасмер, 3, 729–730), усе да і.-е. *k̑ak‑ ’галузка’ (Покарны, 523; Шустэр–Шэўц, 1331); ‑x‑ (у слав. чакалася б *soka, як бачым з параўнанняў) тлумачыцца як новы суфікс, як у чэш., польск. brach, bracha < brat(r) (Махэк₂, 565–566); спірантызацыя ‑к‑ (Брукнер, 505–506), або ў Борыся, 566 як суф. ‑sā: *kʼăk‑sā (як страха). Трубачоў, Ремесл. терм., 160–161, падкрэсліваючы, што прасл. *soxa датычыцца толькі адсечанай часткі дрэва, звычайна вызначанай формы, узводзіць прасл. слова да больш старажытнага *soka, дэрывата ад *sěkti (гл. сячы), а ‑x‑ тлумачыць, услед за Брукнерам, як спірантызацыю ‑к‑ па семантычных матывах. Аналагічна Страхаў, Palaeoslavica, 13/2, 6.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дуга́ ж.

1. (збруя) Krúmmholz n -es;

2. (частка акружнасці) Bógen m -s, Bögen; матэм. Kréisbogen m;

дуга́ ку́пала Gewölbebogen m (буд.);

электры́чная дуга́ Líchtbogen m;

бро́вы дуго́ю geschwúngene (hoch) gewölbte, bógenförmige Bráuen pl;

◊

сагну́ць каго-н у тры дугі́ [у дугу́] j-n zur völligen Unterwérfung zwíngen*;

сагну́цца ў дугу sich krumm hálten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АРМЯ́НСКІ ТАЎР, Усходні Таўр,

усходняя частка гор Таўр, у Турцыі. Працягласць каля 600 км. Выш. да 3090 м (г. Нурухак). Уключае хрыбты Ахыр, Энгізек, Малацця, Эргані, Нурхак, Хачрэш. Складзены з метамарфічных вывергнутых і асадкавых парод (вапнякі, пясчанікі). Развіты карст. Горы прарэзаны цяснінамі р. Джэйхан, Еўфрат, Тыгр. На паўн. сухіх схілах і ў ніжнім поясе — паўпустыні, вышэй — горны стэп. На паўд., больш вільготных схілах — зараснікі тыпу маквісу, вышэй — дубовыя паркавыя лясы, рэдкалессе з фісташніку і ядлоўцу, горны стэп і альпійскія лугі. Па Бітліскім і Пазарджыкскім праходах пракладзены чыгункі і шаша.

т. 1, с. 497

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)