los
1.
a адарва́ны, адчэ́плены, адвя́заны; свабо́дны
der Knopf ist ~ — гу́зік адарва́ўся
der Hund ist ~ — саба́ка сарва́ўся
was ist ~? — што зда́рылася?
2.
adv ~!
дава́й!, пачына́й!; спарт., вайск. марш!, руш!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wag
I [wæg]
1.
v., (-gg-)
1) ківа́ць; віхля́ць, круці́ць, матля́ць
The dog wagged his tail — Саба́ка віхля́ў хвасто́м
2) Figur. лапата́ць, балбата́ць
to wag one’s tongue — мало́ць языко́м; плятка́рыць
2.
n.
віхля́ньне n.
II [wæg]
n.
жартаўні́к -а́ m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
nip1 [nɪp] n.
1. шчыпо́к;
give smb. a nip ушчыпну́ць каго́-н.
2. уку́с;
The dog gave me a nip on the arm. Сабака ўкусіў мяне за руку.
3. пахалада́нне;
There’s a nip in the air today. Сёння мароз пашчыпвае.
4. infml глыто́к, ча́рачка (спіртнога);
a nip of whisky глыто́к, ча́рачка ві́скі;
take a nip прапусці́ць па мале́нькай
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
жу́дасць, ‑і, ж.
Трывожнае пачуццё страху, прадчуванне бяды, небяспекі; жах. Таццяна была рада кожнаму пражытаму дню і з жудасцю сустракала кожны новы, не ўяўляючы, як яна перажыве яго. Шамякін. Калі сабака.. ні з таго, ні з сяго пачынае выць, нейкая жудасць нападзе на чалавека. Бядуля. // Тое, што выклікае страх; трагічная з’ява, жахлівае здарэнне. — Заігралі па спінах сялянскіх панскія бізуны. Я акамянела ад гэтай жудасці. Бядуля. Ні сцюжы дальняга Якуцка, Ні холад лютае зімы, Ні жудасць катаргі нялюдскай, Ні жахі царскае турмы Ягонай сілы не зламалі... Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zéichnen
1.
vt
1) малява́ць, крэ́сліць, чарці́ць, рысава́ць
2) адзнача́ць
vom Schícksal gezéichnet sein — быць адзна́чаным пяча́ццю лёсу
3) падпі́сваць
2.vi
der Hund zéichnet — паляўн. саба́ка ідзе́ па сле́ду
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
паляўні́чы
1. у знач наз м Jäger m -s, -;
2. прым Jagd-;
паляўні́чая акру́га Jágdbezirk m -(e)s, -e;
паляўні́чая стрэ́льба Jágdflinte f -, -n, Jágdgewehr n -(e)s, -e;
паляўні́чыя абша́ры Jágdgründe pl;
паляўні́чы рог Jágdhorn n -(e)s, -hörner;
паляўні́чы саба́ка Jágdhund m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
myśliwski
myśliwsk|i
1. паляўнічы;
pies ~i — паляўнічы сабака;
torba ~a — паляўнічая сумка (кайстра);
przybory ~ie — паляўнічыя прылады;
2. вайск. знішчальны;
samolot ~i — знішчальнік (самалёт)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
заве́са, ‑ы, ж.
1. Адна з дзвюх металічных пласцін, створкавых ці суцэльных, якімі прымацоўваюць да вушака дзверы, аконныя рамы і пад., даючы ім магчымасць адчыняцца і зачыняцца. Перакручаныя дзверы віселі ўпоперак на адной завесе. Пальчэўскі. У адным канцы гаўкнуў Патапчыкаў сабака, і нібы ў адказ яму ў другім канцы загаласілі дзікім голасам вароты на іржавых завесах у гумне Мікалая Леўчыка. Чарнышэвіч.
2. Тое, што засцілае, закрывае сабой што‑н. Завеса туману. □ Уставала сонейка з-за лесу, Скрозь тонкіх хмарачак завесу Усюды косы раскідала. Колас. Граната разарвалася побач, ахутала нерухомае цела завесай дыму. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кудла́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. З доўгімі скалмачанымі валасамі; лахматы. Мельнік задумліва глядзіць на касцёр, ківае кудлатай галавой. Асіпенка. // Ускалмачаны, разлахмачаны (пра валасы). Зараз жа прыйшоў і Антоніо, ладны хлопец з кудлатымі чорнымі валасамі. Маўр. // перан. Разм. З доўгімі і густымі галінамі (пра дрэвы). Толькі гайданецца часам галіна і пасыпецца з кудлатае хвоі срэбны пух. Лынькоў. // перан. Разм. Які распаўзаецца ў розныя бакі клубамі (пра дым, хмары і пад.). Толькі вецер гнаў услед кудлатыя хмары і свістаў ля вушэй. Пестрак.
2. З доўгай густой поўсцю; касматы. Кудлаты сабака.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куса́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Мець прывычку кусаць (у 1 знач). Сабака кусаецца. // Кусаць каго‑н. Авадні кусаюцца. // перан. Крыўдзіць, дапякаць чым‑н. Па вяселлі бабы пытаюцца: — Як? Нявестка добра кусаецца? Бічэль-Загнетава.
2. Кусаць адзін аднаго; грызціся (пра сабак, звяроў).
3. перан. Мець уласцівасць раздражняць, пячы скуру (пра крапіву і некаторыя іншыя расліны, а таксама пра вецер, мароз і пад.). Крапіва кусаецца. □ Мама сказала, што позна, што ноч на дварэ, а мароз сёння гэтак кусаецца, гэтак цісне! Брыль. / Пра каляную тканіну або пра вырабы з грубай шэрсці. Зрэбніца .. [Гальяшу] муляла, кусалася. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)