обихо́д м.
1. (употребление) ужы́так, -тку м., ужыва́нне, -ння ср.;
быть в обихо́де быць ва ўжы́тку (ужыва́цца);
вы́йти из обихо́да вы́йсці з ужы́тку;
2. (уклад жизни) лад, род. ла́ду м.; (обычай) звы́чай, -чаю м.;
повседне́вный обихо́д штодзённы звы́чай (лад);
3. (домашние вещи) ужы́так, -тку м., абыхо́дак, -дку м., ха́тнія рэ́чы;
предме́ты дома́шнего обихо́да прадме́ты ха́тняга ўжы́тку (ха́тнія рэ́чы);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зданнё, ‑я і зда́нне, ‑я, н.
Разм. Здань, зданкі. З трубкай ля вуха ён [доктар] Здалёк выслухвае, А ў ваччу — зданнё Яскрава, як днём: На печы, На бэльцы, На кожнай рэчы Шавеляцца Прадстаўнікі хваробы. Мікробы. Крапіва. А прыгледзішся — як тое зданне: тут ёсць, а тут няма. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́кідаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Выкінуць у некалькі прыёмаў (усё, многае). Выкідаць на вуліцу ўсе рэчы.
2. перан. Разм. З цяжкасцю ўзгадаваць. Выкідаць дзяцей.
выкіда́ць 1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да выкінуць.
выкіда́ць 2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да вы́кідаць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хусці́на, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і хустка. Прылеглі ля школьнага ганка цяжкія каменныя львы. Слязу выцірае сялянка, хусціну зняла з галавы. Вялюгін. Ад калыскі знаёмыя рэчы Ён па-іншаму ў хаце заве. Маці туліць хусцінаю плечы: «Што ж, і пэўна... не ў вёсцы жыве». Гілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасце́льны Bett-;
пасце́льныя рэ́чы Béttzeug n -(e)s, -e; Béttwaren pl (тавары);
пасце́льны рэжы́м мед Béttruhe f-;
мяня́ць пасце́льную бялі́зну das Bett (frisch) überzíehen*;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
змясці́цца сов.
1. (поселиться) помести́ться;
з. ў мезані́не — помести́ться в мезони́не;
2. вмести́ться, умести́ться;
усе́ рэ́чы ~сці́ліся ў адно́й ша́фе — все ве́щи вмести́лись (умести́лись) в оди́н шкаф
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
litter
[ˈlɪtər]
1.
n.
1) хлам’ё, сьмяцьцё n., раскі́даныя рэ́чы
2) непара́дак -ку m., неаха́йнасьць f.
3) прыпло́д -у m. (шчаня́т, кацяня́т)
4) по́дсьціл для жывёлы
5) насі́лкі pl. only
2.
v.t.
1) раскіда́ць рэ́чы, папе́ры без пара́дку
2) рабіць непара́дак
3) дава́ць прыпло́д (пра жывёлу)
4) падсьціла́ць, насьціла́ць сало́май
3.
v.i.
парасі́цца; шчані́цца (пра саба́ку, ваўчы́цу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
second-hand2 [ˌsekəndˈhænd] adj., adv.
1. ужыва́ны (пра рэчы); a second-hand shop/bookshop кра́ма ўжыва́ных рэ́чаў/букіністы́чная кра́ма
2. з другі́х рук (пра інфармацыю);
get news second-hand атры́мліваць наві́ны з другі́х рук
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Мана́ткі ’невялікая маёмасць, рэчы, пажыткі, хатні скарб’ (іран.), ’убранне’ (ТСБМ, Янк. БП, Сцяшк., Яруш., Шат., Касп., Бяльк., Растарг., ТС; КЭС, лаг.), манатье ’анучы, рызманы, лахманы’ (Нікан.), манацье ’манаткі’ (ТС), манацце ’лахманы’ (Ян.); арго: маг., слуц., чарніг., Падолле мана́тка ’кашуля’ (Рам. 9), ст.-рус. манатья, монатия ’мантыя’, запазычаныя з с.-грэч. μαντύας < лац. mantum ’тс’ (Бандалетаў, Этимология–80, 69).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пазы́ка ’выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і інш., а таксама грошы, рэчы і інш., узятыя ў доўг’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Гарэц., Мядзв., Грыг., Шат., Бяльк., Мат. Гом.), пазы́чка ’талака’ (ДАБМ, 905). З польск. pożyczka, або аддзеяслоўнае ўтварэнне ад пазычыць. Адносна з гл. зычыць. У бел. м. слова з’явілася ў сярэдзіне XIX ст. (Гіст. лекс., 238).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)