Ex lingua stulta veniunt incommoda multa

Ад неразумнага языка прыходзіць шмат бедаў.

От глупого языка приходит много бед.

бел. Млын меле ‒ мука будзе, язык меле ‒ бяда будзе. Языча, язычаі Ці ліха цябе мыча: ува мне сядзіш, а мне дабра не зычыш? Язык мой ‒ вораг мой.

рус. Язык мой ‒ враг мой: прежде ума рыщет, беды ищет. Язык враг: прежде ума глаголет. Мудра голова ‒ короткий язык.

фр. La langue est la meilleure et la pire des choses (Язык ‒ самое лучшее и самое худшее из всего). Bonnes sont les dents qui retiennent la langue (Хороши зубы, которые сдерживают/удерживают язык).

англ. A fool’s tongue runs before his wit (Язык дурака бежит впереди его разума).

нем. Laß die Zunge nicht schneller als die Gedanken sein (Пусть язык не опережает мысль).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

organ [ˈɔ:gən] n.

1. о́рган (у розных знач.);

the organs of speech о́рганы маўле́ння (язык, зубы, губы і да т.п.);

the internal organs уну́траныя о́рганы;

the reproductive organs о́рганы размнажэ́ння

2. mus. арга́н;

an electric organ электраарга́н;

a barrel organ катры́нка;

a mouth organ губны́ гармо́нік

3. fml о́рган, устано́ва;

the organs of government ура́давыя о́рганы

4. fml друкава́ны о́рган (газета, часопіс);

the organs of public opinion (друкава́ныя) о́рганы грама́дскай ду́мкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паласка́ць, палашчу, палошчаш, палошча; незак., што.

1. Прамываць, абмываць, апускаючы ў ваду. Пад мостам, стоячы па калені ў вадзе, жанчына паласкала бялізну. Лобан. І маці стол ужо прыбрала, Пасуду, лыжкі паласкала. Колас. // Заліваючы або паліваючы, абмываць. Шыбы паласкаў дождж, але праз іх яшчэ добра былі відаць апошнія ружы. Федасеенка.

2. Прамываць рот, горла, зубы з мэтай дэзінфекцыі, лячэння. Назаўтра раніцаю доктар Пфэрдсан абматаў .. [Гендарсану] твар бінтам, даў нейкую вадкасць паласкаць рот. Чарнышэвіч.

3. Развяваць што‑н., хлопаць чым‑н. (пераважна пра вецер). А побач гмах на люднай плошчы Асветлен сонцам веснавым, І вецер горды сцяг палошча Над родным горадам маім. Звонак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лама́ць несов.

1. в разн. знач. лома́ть; ломи́ть; (подвергать порче, разрушать — ещё) круши́ть;

л. галлё — лома́ть (ломи́ть) су́чья;

л. машы́ну — лома́ть маши́ну;

л. нагу́ — лома́ть но́гу;

2. перен. лома́ть;

л. трады́цыі — лома́ть тради́ции;

3. безл. (о болезненном ощущении) ломи́ть, лома́ть; пола́мывать;

ло́міць ко́сці — ло́мит ко́сти;

◊ л. галаву́ — (над чым) лома́ть го́лову (над чем);

л. зу́бы — лома́ть зу́бы;

л. ру́кі — лома́ть ру́ки;

л. ко́п’і — лома́ть ко́пья;

л. каме́дыю — лома́ть коме́дию;

л. ша́пку — (перад кім) лома́ть ша́пку (перед кем);

л. хрыбе́т — лома́ть хребе́т;

сі́ла (і) сало́му ло́міць — посл. си́ла (и) соло́му ло́мит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уста́віць (змясціць унутр, у сярэдзіну чаго-н. паставіць) éinsetzen vt; éinstecken vt;

уста́віць во́кны Fénster éinsetzen;

уста́віць шы́бу éine Schéibe éinsetzen;

уста́віць карці́ну ў ра́му ein Bild ráhmen;

уста́віць зу́бы Zähne éinsetzen;

уста́віць сло́ўца ein Wort (in die Unterháltung) éinflechten [éinfließen] lássen*;

◊

уста́віць каму-н. мазгі́ j-m den Kopf zuréchtrücken [wáschen*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ГРА́БЛІ,

1) прылада для зграбання сена, саломы, выграбання каласкоў і цёртай саломы з зерневай кучы і інш. Вядомы з глыбокай старажытнасці. Складаюцца з галоўкі з 8—14 зубамі і гладкай ручкі (грабільна). Зубы (даўж. 7—10 см) выразалі пераважна з дубу, ясеню, грабу і забівалі ў адтуліны галоўкі. У наш час выкарыстоўваюць граблі з метал. ці пластмасавымі галоўкамі.

2) Прычапныя або навясныя с.-г. машыны для зграбання скошанай травы ў валкі, варушэння травы ў пракосах і пераварочвання валкоў для паскарэння сушкі, а таксама для зграбання саломы.

Адрозніваюць граблі: папярочныя (утвараюць валок сена ўпоперак напрамку руху агрэгата), бакавыя колава-пальцавыя (складаюцца з 2 секцый, якія пры зграбанні сена ў валок устанаўліваюць вуглом назад, пры варушэнні — вуглом уперад, пры пераварочванні працуе адна секцыя); ратацыйныя (складаюцца з 2 ротараў са зменнымі граблінамі для зграбання і пераварочвання сена, варушэння і раскідвання валкоў). Шырыня захопу да 14 м, рабочая скорасць да 12 км/гадз. Агрэгатуюцца з любым трактарам.

т. 5, с. 379

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Testudo volat

Чарапаха лётае (пра недарэчнае).

Черепаха летает (о нелепом).

бел. Кажуць, што і масла хлебам мажуць. Людзі чаго ні скажуць ‒ і смаленую кабылу змажуць. Усялякае бывае: жук рыкае, а карова лятае. Бывае, што і курыца пеўнем спявае. Бывае, што і ў дзеўкі муж памірае, а ва ўдавы ‒ жывы. Бы­ вае, што і авечка ваўка бадае. Бывае, што і варона спявае.

рус. Бывает, что медведь летает. Бывает, что и курица петухом поёт. Говорят ‒ кур доят, а коровы яйца несут. Бывает, что и у муравья желтуха. Бывает, что и у девки муж умирает. Бывает, что и вошь кашляет. Говорят ‒ хлеб варят, а щи пекут.

фр. Quand les poules auront les dents (Когда y кур вырастут зубы).

англ. When pigs fly (Когда свиньи полетят).

нем. Ameisen haben auch Galle (У муравьёв тоже есть жёлчь).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

dent

I [dent]

1.

n.

1) вы́емка, запа́дзіна f., уру́б -у f. (ад уда́ру не́чым тупы́м); выбо́іна f.; увагну́тае ме́сца

2) слабо́е ме́сца; перало́м -у m.

2.

v.t.

угіна́ць

3.

v.i.

угіна́цца

II [dent]

n.

1) зу́бы ў ко́ле, грэ́бні

2) насе́чка, зару́бка f.; зару́біна f.; ме́тка f., знак, сьлед -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ве́сніцы ’плот з варотамі ў канцы вёскі’ (БРС, КТС), петрык. весніца ’тс’ (Мат. Гом.), маг., бабр., саліг. ве́сніцы//ве́шніцы (Бір., Шат.), усх.-палес. вешніца, вешніцы ’тс’ (Нар. сл.), весьніцы, весʼнʼіцы ’вароты ў двор’ (БРС, Арх. Бяльк., Сцяц. Нар., КТС, Сцяшк. МГ); ’вароты з перакладзін’ (Шат.); ’варотцы, фортка’ (Сцяшк. МГ), зэльв. ’вароты ў загарадзе, хляве’; ’рэдкія зубы’ (Сцяц.). Рус. пск. вешница ’вясковая вуліца, зарослая травой’; ’агароджаны ўчастак сялянскай сядзібы, дзе пасуць коней’, польск. wieśnice ’вароты, якія вядуць у вёску, весніцы’, wieśnica ’вуліца з двара ў вёску’, чэш. vesnice ’вёска’. Лексема ўтворана ад прыналежнага прыметніка vьsь‑nь і суф. ‑ica (< vьsь ’дом роду’) і абазначала спачатку ’(агароджанае) месца, дзе знаходзіліся ўсе будынкі роду’. З’яўленне ‑ш‑ замест ‑с‑ ва ўсх.-бел. формах абумоўлена наступным палатальным нʼ, а не тым, што лексема паходзіць ад вешаць (параўн. П. Сцяцко, Нар. лекс., 14). Гл. веснікі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пы́пла 1 ’цяльпук, непаваротлівы, павольны ў дзеянні чалавек’ (Бяльк.), ’няўмека’ (Юрч.), пыпля ’маруда, нерашучы чалавек’ (Нас.). Меркаванні пра балтыйскае паходжанне пы́пля ’маруда’ (Байк. і Некр.) з пят. рірёіе ’penis’ (Блесэ, SB, 5, 18–19) ці з літ. pyplys ’плакса; дзіцяня’ (ад pypti ’пішчаць’, Лаўчутэ, Балтизмы, 72) патрабуюць дадатковага абгрунтавання. Нельга разглядаць асобна ад пыпліць ’дрэнна рабіць’, параўн. у запісах фальклору: А сваттюхпы пыплёхи / Пыплють, пыплють, ну ултѣють /А нам сказать ня сміють (віц.).

◎ Пы́пла 2 (пыпло) ’ціпун у птушак’ (Нас.). Да пы́пець (гл.), магчыма, збліжанае з гукаперайманнем, якое перадае адпаведны характар гукаў пры хваробе, параўн. чэш. гірай ’выдаваць голас пры хваробе ціпун (пра курэй)’; pipati ’пікаць, пішчаць’, славен. гірай ’дакранацца’, pipati ’торкаць, калупацца ў зубах’; балг. фъфля ’прышапётваць, чапляць кончыкам языка зубы пры размове’ і пад., што дае падставы бачыць у названым слове няпоўнае падваенне кораня. Гл. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)