галадо́ўка ж.

1. (отказ от пищи в знак протеста) голодо́вка;

2. разг. (недоедание вследствие недостатка пищи) го́лод м.; голодо́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назнача́ць несов.

1. в разн. знач. назнача́ть; (устанавливать — ещё) определя́ть;

2. (ставить метку, знак) намеча́ть;

1, 2 см. назна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Vórzeichen

n -s, -

1) прыкме́та, знак

állerhand ~ für éinen wármen Sómmer — ро́зныя прыкме́ты да цёплага ле́та

2) матэм. знак (плюс, мінус)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Scorpio​1 [ˈskɔ:piəʊ] n.

1. astron. Скарпіён (сузор’е)

2. astrol. Скарпіён (знак задыяка; чалавек, які нарадзіўся пад гэтым знакам)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

omen, ~u

м. прадказанне, прымета, знак;

zły omen — дрэнная прымета

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

myszka

myszk|a

ж.

1. мышка;

2. радзімы знак, радзімка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Кляймо́ ’пячатка, знак, які ставіцца на вырабах’ (ТСБМ, Гарэц., Сцяшк.). Трэба пагадзіцца з ЕСУМ, 2, 457, дзе прымаецца думка аб паходжанні ўкр. клеймо, клейно, рус. клеймо, клейно ’тс’, польск. kleimo, kleino, чэш. klejmo ’знак, прыкмета’, з с.-н.-ням. kleinôt ’каштоўнасць, радавы герб’ (Торнквіст, 179; Гардзінер, ZfSlPh, 28, 150; Слаўскі, 2, 201). Апошні сцвярджае запазычанне польск. kleimo, kleino са ст.-бел. клеймо, клейно (з 1513 г.) (Гл. Булыка, Запазыч., 155).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мішэнь ’цэль пры вучэбнай або трэніровачнай стральбе’, ’асоба, прадмет нападак’ (ТСБМ), рус. мишень ’тс’. Ст.-рус. мишень ’пячатка, знак, кляймо, круглая пласціна’ (XIV ст.), а з XVII ст. ’цэль, у якую страляюць’, было запазычана са ст.-уйгурск. мовы, у якой — з перс. нишан (nišan) ’знак’ (Аракін, Тюркизмы, 130). Крукоўскі (Уплыў, 73) мяркуе, што мішэнь як ваенны тэрмін пранікла з рус. мишень, якое Фасмер (2, 630) выводзіць з тур. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мно́жанне н матэм Multiplikatión f -, -en;

таблі́ца мно́жання Éinmaleins n -, -;

знак мно́жання Málzeichen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ма́рка​1

(ням. Marke)

1) паштовы або гербавы знак рознай вартасці, які сведчыць, што дзяржаўны збор заплачаны;

2) знак, кляймо на тавары з абазначэннем вытворцы прадукцыі;

3) гатунак, тып вырабу, тавару (напр. м. сталі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)