Прыска́ліць у выразе прыска́ліць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыска́ліць у выразе прыска́ліць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рудыме́нт
(
1) астаткавы, недаразвіты орган, які страціў у працэсе эвалюцыі сваё асноўнае значэнне,
2)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пазажму́рваць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць;
Зажмурыць — пра многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павыдзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Выдзеўбці ўсё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
касу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зава́блівы, ‑ая, ‑ае.
Які заваблівае; прывабны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адплю́шчыцца, ‑плюшчыцца;
Адкрыцца, расплюшчыцца (пра
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́зверыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шкляне́ць, ‑ее;
Ператварацца ў шкло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ГВАЯКО́Л,
арганічнае злучэнне, вытворнае фенолу, CH3OC6H4OH. Бясколерныя крышталі са своеасаблівым моцным пахам, цямнеюць у паветры і на святле, tпл 28,5 °C,
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)