перавыда́так, ‑тку, м.

Тое, што выдаткавана звыш нормы, плана; перарасход. Мы часта перарабляем адно і тое ж. Адсюль нізкія заробкі, перавыдаткі матэрыялаў... Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узнясе́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. узносіць — узнесці (у 2, 3 знач.), узносіцца — узнесціся (у 1 знач.).

2. Адно з царкоўных свят.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

informować się

inform|ować się

незак.

1. даведвацца;

podróżni ~ują się o ceny biletów — пасажыры даведваюцца пра кошт білетаў;

2. інфармаваць адно аднаго; паведамляць адно аднаму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

звалачы́

1. (зняць) ábziehen* vt, wégziehen* vt;

2. (сцягнуць у адно месца) zusámmenschleppen vt;

3. (скрасці) kláuen vt; stibítzen vt (разм)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vórleiern

vt

1) перажо́ўваць, паўтара́ць адно́ і то́е ж

2) адбубні́ць (верш і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kartóffelsuppe

f -, -n бульбяны́ суп

jéden Tag ~ — іран. ко́жны дзень адно́ i то́е са́мае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сядно́ ’усё роўна; як быццам’ (ст.-дар., ганц., Сл. ПЗБ, Янк. 3.; люб., Ск. нар. мовы), седно ’усё роўна’ (ТС). Утворана ў выніку сцягвання выразу усё адно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

антыно́мія

(гр. antinomia)

супярэчнасць паміж двума суджэннямі, якія ўзаемна выключаюць адно аднаго і ў той жа час прызнаюцца аднолькава правільнымі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БЁРДА,

адно з асноўных рабочых прыстасаванняў ткацкага станка. Мае выгляд грэбеня з вузкімі метал. пласцінкамі, замацаванымі ў драўляных або металічных планках. Служыць для раўнамернага размеркавання ніткі асновы, якая праходзіць паміж пласцінкамі па шырыні тканіны.

т. 3, с. 136

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́мплекс, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць прадметаў, з’яў, дзеянняў, уласцівасцей, якія складаюць адно цэлае.

Мемарыяльны к.

К. гімнастычных практыкаванняў.

2. Сукупнасць цесна звязаных галін народнай гаспадаркі ці прадпрыемстваў розных галін гаспадаркі.

Аграпрамысловы к.

Паліўна-энергетычны к.

Тэрытарыяльна-вытворчы к.

Ваенна-прамысловы к.

|| прым. ко́мплексны, -ая, -ае.

Комплексная аўтаматызацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)