ветэрына́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ветэрынарыі. Ветэрынарная дапамога. Ветэрынарны ўрач. Ветэрынарная паліклініка. Ветэрынарны пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́ктар, -а, мн. дактары́ і (з ліч. 2, 3, 4) до́ктары, дактаро́ў, м.

1. Тое, што і ўрач, лекар.

2. чаго. Вышэйшая вучоная ступень, а таксама асоба, якой прысуджана гэта ступень.

Д. фізіка-матэматычных навук.

|| прым. до́ктарскі, -ая, -ае.

Доктарская дысертацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ветура́ч, ‑а, м.

Ветэрынарны ўрач, ветэрынар. Агледзеўшы свіней, ветурач папрасіў, каб яму паказалі, чым іх кормяць. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санато́рны санато́рный;

с. рэжы́м — санато́рный режи́м;

с. ўрач — санато́рный врач

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

practitioner [prækˈtɪʃənə] n. практыку́ючы ўра́ч або́ юры́ст;

a general practitioner ура́ч агу́льнай пра́ктыкі, тэрапе́ўт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

цудатво́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

1. У хрысціянстве: святы, які праславіўся дарам тварыць цуды (у 1 знач.).

У кутку гарэла лампадка перад абразамі цудатворцаў.

2. перан. Той, хто робіць што-н. дзівоснае, надзвычайнае.

Гэта быў не проста ўрач, а сапраўдны ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Únterarzt

m -es, -ärzte мало́дшы ўрач [ле́кар]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Beréitschaftsarzt

m -es, -ärzte дзяжу́рны ўрач

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spórtarzt

m -es, -ärzte фізкульту́рны ўра́ч [до́ктар]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

практыку́ючы

1. прил. практику́ющий;

п. ўра́ч — практику́ющий врач;

2. деепр. практику́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)