anchor
[ˈæŋkər]
1.
n.
1) я́кар -а m
2) Tech. скаба́ f.; а́нкер -а m., заця́жка f.
2.
v.t.
1) ста́віць на я́кар
to anchor a ship — паста́віць карабе́ль на я́кар
2) прымацо́ўваць
to anchor a tent to the ground — прымацава́ць намёт да зямлі́
3) ве́сьці перада́чу (зь не́калькімі ўдзе́льнікамі)
3.
v.i.
1) стая́ць на я́кары
2) умацо́ўвацца
•
- at anchor
- cast anchor
- come to an anchor
- ride at anchor
- weigh anchor
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
armature
[ˈɑ:rmətʃʊr]
n.
1) Elec.
а) я́кар -у m.
б) браня́ f. (ка́бэля)
2) Art армату́ра f
3) Zool., Bot. абаро́нны панцы́р
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
вартавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Прызначаны для варты. Вартавая вышка. Вартавыя пункты. □ Вартавы катэр увайшоў у бухту і кінуў якар. Хомчанка. // Звязаны з нясеннем варты. Вартавая служба.
2. у знач. наз. вартавы́, ‑ога, м. Той, хто стаіць на варце. Пры хаце застаўся адзін толькі вартавы, ён жа і перакладчык. Брыль. Патржанецкі прыйшоў у лагер ужо вечарам. Ніхто не сустрэў яго. Ніякіх застаў, ніякіх вартавых не было. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
berth
[bɜ:rӨ]
1.
n.
1) ло́жак -ка m., палі́ца для спа́ньня
2) я́карная стая́нка ў по́рце, ме́сца прыстава́ньня
3) во́льная прасто́ра для манэўрава́ньня вадапла́вам
4) каю́ты на караблі́
2.
v.t.
1) дава́ць ме́сца спаць
2) ста́віць вадапла́ў на я́кар
3.
v.i.
прывя́зваць (ло́дку на я́кар), прыста́ць
•
- give a wide berth
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; заг. кінь; каго-што; зак.
1. Зак. да кідаць.
2. заг. кінь(це). Ужываецца ў значэнні слоў: спыніце, не трэба. Кіньце пець!
•••
Кінуць кліч — звярнуцца з заклікам.
Кінуць-рынуць — паспешліва адправіцца куды‑н., спыніўшы работу, занятак.
Кінуць якар — спыніцца дзе-небудзь, уладкавацца на пастаяннае жыхарства.
Куды ні кінь вокам — усюды.
Куды ні кінь — усюды клін гл. клін.
Хоць (ты) кінь — пра што‑н. дрэннае, непрыгоднае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зае́сці сов., в разн. знач. зае́сть;
туга́ зае́ла — тоска́ зае́ла;
з. прыдзі́ркамі — зае́сть приди́рками;
з. ляка́рства цу́крам — зае́сть лека́рство са́харом;
я́кар зае́ла — безл. я́корь зае́ло
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
а́нкер
(ням. Anker, ад лац. ancora = якар)
1) дэталь гадзіннікавага механізма, якая звязвае хадавое кольца з маятнікам і забяспечвае раўнамернасць ходу гадзінніка;
2) металічная дэталь, якая служыць для мацавання састаўных частак збудаванняў, машын.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
рату́нак, -нку м.
1. спасе́ние ср.; избавле́ние ср.;
2. по́мощь ж., вы́ручка ж.;
◊ прасі́ць ~нку — проси́ть (взыва́ть) о по́мощи;
~нку няма́ — спасе́ния нет;
я́кар ~нку — я́корь спасе́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пастано́ўка ж., в разн. знач. постано́вка;
п. на я́кар — постано́вка на я́корь;
пра́вільная п. ног — пра́вильная постано́вка ног;
о́пера ідзе́ ў но́вай ~но́ўцы — о́пера идёт в но́вой постано́вке
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ко́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.
1. Свойская млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых; самка ката.
К. з кацянятамі.
К. мыецца — госці будуць (павер’е). К. мышцы не таварыш (прыказка). Збродлівай кошцы хвост уцінаюць (прыказка).
2. Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых (леў, тыгр, барс і інш.).
3. мн. Жалезныя шыпы або іншыя прыстасаванні, якія мацуюцца да абутку для пад’ёму на слупы, мачты і пад.
4. Невялікі якар (спец.).
◊
На сэрцы (на душы) кошкі скрабуць — пра трывожны стан, чаканне чаго-н. непрыемнага.
Чорная кошка прабегла паміж кім — сапсаваліся адносіны, пасварыліся.
|| памянш.-ласк. ко́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. кашэ́чы, -ая, -ае і каша́чы, -ая, -ае.
Кашэчыя (і кашачыя) лапы.
Кашэчыя (і кашачыя) звычкі.
Сямейства кашэчых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)