Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pliers
[ˈplaɪərz]
n., pl. or sing.
абцугі́pl. only, шчыпцы́pl. only
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Zwícker
m -s, -
1) шчыпцы́
2) пенснл
den ~ áufsetzen — надзе́ць пенснл
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wire cutter
нажні́цы для рэ́заньня дро́ту, шчыпцы́pl. only, куса́чкі pl. only
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пло́іць ’завіваць валасы’ (брасл., Сл. ПЗБ; Бяльк.), плойка ’шчыпцы, якімі накручваюць валасы’, ’прычоска, аздобленая такімі шчыпцамі’ (ТСБМ; брасл., Сл. ПЗБ). З рус.плои́ть ’завіваць валасы, укладваць бялізну падчас прасавання’, плой ’складкі, хвальбоны’, якія з франц.ployer ’згінаць, складваць’ < лац.plicāre ’тс’, магчыма, праз нідэр.plooien ’укладваць складкамі’ (Фасмер, 3, 284).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
szczypce
мн.
1.шчыпцы; абцугі;
2. (у рака) клюшні
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пло́йка, ‑і, ДМ плойцы; Рмн. плоек; ж.
1.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. плоіць.
2.Шчыпцы, якімі што‑н. плояць. Перагрэтая плойка паліла валасы.Васілевіч.
3. Прычоска, зробленая такімі шчыпцамі. У некаторых былі прычоскі «конскі хвост», плойкі пад кацялок.Грамовіч.// Роўныя складкі, зробленыя такімі шчыпцамі (на тканіне, адзежы і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Zwícke
f -, -n
1) гл. Zwecke f
2) шчыпцы́, абцугі́
3) во́стры кане́ц; сасу́лька
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ко́рнцанг
(ням. Kornzange)
1) шчыпцы накшталт нажніцаў з зазубрынамі зазубінамі на рэжучым баку, якія выкарыстоўваюцца ў хірургіі;
2) невялікія шчыпчыкі (пінцэт) у гадзіннікавай і ювелірнай справе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Кле́шчы1 ’шчыпцы для захопу і трымання гарачага металу, абцугі’ (ТСБМ, Бяльк., Мат. Гом., З нар. сл., КЭС, лаг., Жыв. сл., Нар. словатв., Яруш.). Укр.кліщі, рус.клещи ’тс’, балг.клещи, макед.клешти, серб.-харв.кле́шти, славен.kléšče ’тс’, польск.kleszcze, чэш.kleště, славац.kliešte, в.-луж.kléšče, палаб.kleštă ’тс’. Прасл.klešči вытворнае ад klěskati (гукапераймальнае) (Махэк, Slavia, 28, 2, 268; Махэк₂, 255) або да klěščiti ’сціскаць’ (Слаўскі, 2, 212). Гэтыя версіі ў аднолькавай меры ненадзейныя (параўн. Трубачоў, Эт. сл., 10, 21–22).
Кле́шчы2 ’драўляная частка хамута’ (ТСБМ, Мат. Гом., Бяльк., Касп., Маш., Маслен., КЭС, лаг., Сержп. Грам.). Гл. клешчы1.