Hútnadel

f -, -n шпі́лька для капелюша́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Háarnadel

f -, -n шпі́лька (для валасоў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Жучо́к ’шпілька для валасоў’ (валож., Жд.). Сем. перанос памянш. жучо́к (гл. жук 1) паводле функцыі: захватвае валасы, як лапкі жука.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Háarklemme

f -, -n зако́лка, шпі́лька для валасо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

agrafka

ж. графка, засцёжка, зашпілька; спражка; англійская шпілька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шпи́лька в разн. знач. шпі́лька, -кі ж.;

роговы́е шпи́льки рагавы́я шпі́лькі;

◊

подпуска́ть шпи́льки падпуска́ць шпі́лькі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

docinek, ~ku

docin|ek

м. з’едлівасць, з’едлівае слова; шпілька

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

невідзі́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. У казках і паэзіі — істота, якая мае здольнасць быць нябачнай. // у знач. прысл. невідзі́мкай (‑аю). Нябачна, непрыкметна. А восень ходзіць невідзімкай, Смугой заслаўшы далягляд. Звонак.

2. Маленькая тонкая шпілька або заколка для жаночай прычоскі.

•••

Шапка-невідзімка гл. шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szpilka

ж. шпілька;

siedzieć jak na ~ch — сядзець як на іголках

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pínne

f -, -n

1) тэх. касты́ль

2) цвічо́к (шавецкі)

3) шпі́лька

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)