Héiratsvertrag

m -(e)s, -träge шлю́бны дагаво́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

marital

[ˈmærətəl]

adj.

шлю́бны; сяме́йны; сужэ́нскі

a marital obligation — сужэ́нскае абавяза́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

матрыманія́льны

(лац. matrimonialis, ад matrimonium = шлюб)

які мае адносіны да шлюбу; шлюбны.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Bráutkleid

n -(e)s, -er шлю́бны ўбо́р няве́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éhelich

a шлю́бны, зако́нны (пра шлюб)

éheliche Pflíchten — [шлю́бныя] [сяме́йныя] абавя́зкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

intercyza

ж. уст. кантракт;

intercyza ślubna — шлюбны кантракт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вясе́лле, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Абрад шлюбу і ўрачыстасць, святкаванне, звязанае з гэтым.

Спраўляць в.

2. Шлюбны поезд.

Дзеці крычалі: «Вяселле едзе!»

3. Бесклапотна-радасны настрой, які выражаецца ў схільнасці да забаў, вясёлых гульняў (разм.).

Праводзіць час у вяселлі.

|| памянш. вясе́лейка, -а, мн. -і, -аў, н. (да 1 знач.).

|| прым. вясе́льны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алья́нс

(фр. alliance)

1) саюз, аб’яднанне дзяржаў або арганізацый на аснове дагаворных абавязацельстваў (напр. міжнародны кааператыўны а.);

2) шлюбны саюз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

godowy

godow|y

1. заал. шлюбны;

okres ~y — шлюбны перыяд;

2. уст. вясельны; святочны;

szata ~a — а) заал. шлюбнае ўбранне;

вясельны строй

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

małżeński

шлюбны, сямейны;

zawrzeć związek małżeński — узяць шлюб; пабрацца шлюбам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)