падубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Спец.

1. Выдубіць усё, многае. Падубіць усе шкуры.

2. Дубіць некаторы час. Трэба яшчэ падубіць аўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казлі́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да казла. Казліны рог. // Зроблены са шкуры казла. Казлінае футра. // Такі, як у казла. Казліная барада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаз, ‑у, м.

1. Спец. Большая тоўстая частка шкуры з крыжа каня.

2. Уст. Лепшы край кавалка тканіны, як у час продажу клалі напаказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bearskin

[ˈberskɪn]

n.

1) мядзьве́джая шку́ра

2) ша́пка зь мядзьве́джай шку́ры (анге́льскіх гвардзе́йцаў)

3) таўста́я, касма́тая, ваўня́ная ткані́на

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пабядне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць бедным, бяднейшым. [Халуста:] — Думаеш, пан пабяднее, калі ты з яго шкуры тры галаскі адарвеш! Ліха матары яго! Цэлы будзе! Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́мша, ‑ы, ж. і замш, ‑у, м.

Мяккая скура з аксамітнай паверхняй, якая вырабляецца са шкуры аленя, лася і пад. шляхам спецыяльнай апрацоўкі. Чаравікі з замшы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мясці́цца ’ўсаджвацца’ (Бяльк., ТС), у выразе не месціцца у шкуры ’неспакойны, непаседлівы’ (Ян.). Яшчэ ст.-рус. мѣститися ’займаць месца, змяшчацца’ (XII ст.). Да ме́ста (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скорьё ср., собир. ску́ры, род. скур мн.; (о шкурах) шку́ры, род. шкур мн., шкур’ё, -р’я́ ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шаўро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шаўро, які з’яўляецца шаўро. Шаўровыя шкуры. // Зроблены з шаўро. У шаўровых чаравіках, У адзенні шлюбным Пад руку вядзе нявесту малады. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аве́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да авечак, належыць авечкам. Авечы статак. Авечая воўна. // Прыгатаваны з малака авечкі. Авечы сыр.

•••

Авечая галава гл. галава.

Воўк у авечай шкуры гл. воўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)