почте́нный

1. (внушающий почтение, заслуживающий почтения) паважа́ны; (уважаемый) шано́ўны; (солидный) пава́жны;

почте́нный челове́к паважа́ны (шано́ўны) чалаве́к;

почте́нная нару́жность пава́жны вы́гляд;

подойди́, почте́нный! фам. падыдзі́, шано́ўны!;

2. перен., разг. (большой) пава́жны; (значительный) зна́чны;

почте́нный во́зраст пава́жны ўзрост;

статья́ почте́нных разме́ров арты́кул зна́чных паме́раў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

worshipful [ˈwɜ:ʃɪpfəl] adj.

1. які́ пакланяецца, го́рача лю́біць, абагаўля́е

2. fml шано́ўны, паважа́ны;

Right Worshipful высокашано́ўны, высокапаважа́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пачці́вы, пацці́вы ’паважаны, шаноўны’, ’значны’ (ТСБМ, Гарэц., Яруш., Грыг., Нас., Касп.). З польск. poczciwy, poćciwy ’тс’. Да po‑ і čьti‑/čet‑/čit‑ (гл. чэсць, чыта́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dostojny

1. паважаны, шаноўны;

2. ганаровы; высокі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

geéhrt

a

sehr ~er — (ве́льмі) паважа́ны, шано́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Любовы ’любы, выбраны з любоўю’, ’шаноўны’ (Нас.), ’даспадобы’ (Нар. Гом.), любовенькі ’тс’ (Нас.), ’дарагі, па сэрцу’ (Нар. Гом.). Рус. вяц. любово́й. Адыменны прыметнік. Да любоў (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reputable

[ˈrepjətəbəl]

adj.

1) паважа́ны, шанава́ны; шано́ўны, пава́жны (пра век)

2) з до́брай рэпута́цыяй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reverend

[ˈrevərənd]

1.

adj.

шано́ўны, паважа́ны, дасто́йны, правяле́бны

2.

n. informal

духо́ўны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ По́чтаваць ’карміць, дагаджаць’ (Сцяшк. Сл.), рус. потчевать, дыял. поштовать ’частаваць’. Архаізм; з *почьтовати, *почьщивати ’выказаць пашану’. Да *čtiti > бел. пачцівы ’паважаны, шаноўны’ (Трубачоў, Эт. сл., 4, 176). Гл. частаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

venerable [ˈvenərəbl] adj.

1. fml шано́ўны, паважа́ны

2. relig. прападо́бны;

the Venerable… Яго́ Прападо́бнасць… (пра архіепіскапа ў англіканскай царкве)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)