шано́ўны, -ая, -ае.

Дастойны павагі, паважаны; які выклікае павагу.

Ш. ўзрост.

Шаноўныя таварышы! (пры звароце).

|| наз. шано́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шано́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шано́ўны шано́ўная шано́ўнае шано́ўныя
Р. шано́ўнага шано́ўнай
шано́ўнае		 шано́ўнага шано́ўных
Д. шано́ўнаму шано́ўнай шано́ўнаму шано́ўным
В. шано́ўны (неадуш.)
шано́ўнага (адуш.)		 шано́ўную шано́ўнае шано́ўныя (неадуш.)
шано́ўных (адуш.)
Т. шано́ўным шано́ўнай
шано́ўнаю		 шано́ўным шано́ўнымі
М. шано́ўным шано́ўнай шано́ўным шано́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шано́ўны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. шано́ўны шано́ўныя
Р. шано́ўнага шано́ўных
Д. шано́ўнаму шано́ўным
В. шано́ўнага шано́ўных
Т. шано́ўным шано́ўнымі
М. шано́ўным шано́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шано́ўны

1. прил. (достойный уважения) почте́нный, уважа́емый;

ш. чалаве́к — почте́нный (уважа́емый) челове́к;

2. прил. (форма обращения) многоуважа́емый;

3. в знач. сущ., фам. почте́нный, любе́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шано́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Дастойны павагі, паважаны. — Вы не знойдзеце нідзе Працы больш шаноўнае. Дзе ні вуліца, ні пляц, Як паглядзіш — мой палац. Астрэйка. // Які выклікае павагу. Шаноўныя гады. □ Народ наш старасць паважае. Заўжды схіляецца перад сівой Шаноўнай галавой. Корбан.

2. (звычайна ў звароце). Вельмі паважаны. Вы памыліліся, шаноўны грамадзянін, Вы па старому адрасу, а там мяне няма. А. Александровіч. / у іран. ужыв. [Вольга:] — Дарэчы, я ніяк не вызначу, якой масці наш шаноўны кватарант? Новікаў. / у знач. наз. шано́ўны, ‑ага, м.; шано́ўная, ‑ай, ж. Крык разбудзіў нечакана: — Гэй, уставайце, шаноўныя! Куляшоў. — Дык вось, шаноўны, — зноў пачаў Шарон (Даўней блізкіх шаноўнымі зваў ён). Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шано́ўны

1. éhrbar, ángesehen, éhrwürdig;

2. (у звароце – вельмі паважаны) sehr geéhrt;

шано́ўны спада́р! sehr geéhrter Herr!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

глыбокапаважа́ны, -ая, -ае.

Вельмі шаноўны (ужыв. пры ветлівым афіцыйным звароце).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэспекта́бельны, -ая, -ае (кніжн.).

Паважаны, шаноўны, самавіты.

Рэспектабельная фірма.

|| наз. рэспекта́бельнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

глубокоуважа́емый глыбокапаважа́ны, глыбокашано́ўны, шано́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уважа́емый паважа́ны; (почтенный) шано́ўны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)