dźwięczeć

dźwięcz|eć

незак.

1. гучаць, чуцца;

w głosie ~ał żal — у голасе чулася журба;

2. званіць, гучаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

doubt

[daʊt]

1.

v.t.

сумнява́цца, чу́цца няпэ́ўным

2.

n.

сумнява́ньне n., сумне́ў -ву m.

•

- in doubt

- no doubt

- without doubt

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гуча́ць

1. (падаваць гукі) tönen vi; klíngen* vi; láuten vi;

2. (чуцца) erschállen* vi (s), ertönen vi (s), erklíngen* vi (s);

яе́ го́лас гучы́ць до́бра ihre Stímme hat éinen gúten Klang [klingt gut, schön]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заці́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. заціх, ‑ла; зак.

1. Перастаць ствараць якія‑н. гукі (гаварыць, смяяцца, крычаць і пад.); змоўкнуць. Марыля крычала хрыпла і дзіка, а потым заціхла. Брыль. Уздрыгнула і памалу пачала расхінацца заслона, са сцэны павеяла халадком, зала заціхла. Карпаў. // Перастаць чуцца, раздавацца. І змоўкла радыё, ні гуку, І голас дыктара заціх. Колас. Заціх апошні водгалас грымотнага раскату. Лынькоў.

2. перан. Аслабіць або спыніць сваю дзейнасць. Лёгкая плынь ветру зноў заціхне, і дзень зноў зіхаціць сонцам. Чорны. Вёска прытаілася, заціхла, як і ў першыя дні акупацыі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

exception

[ɪkˈsepʃən]

n.

1) вы́нятак -ку m.

with the exception of… — за вы́няткам каго́-чаго́

2) пярэ́чаньне, запярэ́чаньне n.

to take exception —

а) не згаджа́цца з чым, пярэ́чыць

б) чу́цца абра́жаным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разноси́ться​I несов.

1. (о слухе, вести и т. п.) разно́сіцца; ісці́;

2. (звучать, раздаваться — о звуке, голосе) гуча́ць, чу́цца;

3. (разбегаться, разгоняться) разбяга́цца, разганя́цца; см. разнести́сь;

4. страд. разно́сіцца; разганя́цца, разве́йвацца; разбіва́цца; см. разноси́ть​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

comfortable

[ˈkʌmpftəbəl]

adj.

1) выго́дны, зру́чны

This chair is comfortable — Гэ́тае крэ́сла выго́днае

2) ёмкі, уту́льны

3) супако́йны, спако́йны, бестурбо́тны

a comfortable sleep — спако́йны сон

to feel comfortable — чу́цца спако́йным, задаво́леным

4) informal дастатко́вы, ла́дны (заро́бак); зна́чны, перава́жны (бальшыня́ галасо́ў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сцішэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць цішэйшым, перастаць чуцца (пра гукі, шумы). Галасы птушак у полі сцішэлі, зоры міргалі ўжо не так выразна. Лупсякоў. / у безас. ужыв. Але ўсюды неяк вельмі сцішэла, як наўмысля. Кулакоўскі. // Стаць нячутным. Галасы немцаў сцішэлі. Фашысцкая лінія абароны засталася ззаду. Новікаў.

2. Супакоіцца, перастаць хвалявацца і пад. На вуліцы .. [Нахлябіч] ужо сцішэў, вельмі ж пасля спаткання з сынам. Чорны. // Спыніць свае дзеянні і пад.; уціхамірыцца. — За апошні час мы трохі сцішэлі, — Алесь таксама сеў. — Усё ж не фельдфебель над галавою. Лягчэй стала жыць. Караткевіч.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паменшыцца ў сіле, аслабець (пра з’явы прыроды). Дождж, які пачаўся раніцай, трохі сцішэў; у твар палілася халодная, колкая імжа. Капыловіч. // Прыйсці ў стан нерухомасці, спакою. Лясы сцішэлі. Мора сцішэла. // Крыху прыціхнуць (пра боль).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stumble

[ˈstʌmbəl]

1.

v.i.

1) спатыка́цца

2) ісьці́ хі́сткай, няпэ́ўнай хадо́ю

The tired old man stumbled along — Змо́раны стары́ ішо́ў спатыка́ючыся

3) гавары́ць запіна́ючыся

4) чу́цца зьнява́жаным; вага́цца, хіста́цца

2.

n.

1) про́мах -у m., про́хібка f.; няпра́вільны крок або́ рух

2) запі́нка, затры́мка f.

•

- stumble upon

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dobiegać

dobiega|ć

незак.

1. дабягаць; падбягаць;

2. kogo/czego; do kogo/czego даходзіць; набліжацца да каго/чаго; дасягаць каго/чаго;

~ć końca — падыходзіць да канца;

dobiegać północ — надыходзіць поўнач;

~ł sześćdziesiątki разм. яму было пад шэсцьдзесят;

3. далятаць; чуцца;

dobiegać hałas — далятае шум (галас)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)