адрабля́ць несов.

1. в разн. знач. отраба́тывать;

2. (колдовство, чары) снима́ть;

1, 2 см. адрабі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

glamor

[ˈglæmər]

1.

n.

1) прыва́бны, спаку́сьлівы чар; тае́мная захапля́льнасьць

2) ча́ры pl. only

2.

v.t.

1) зачаро́ўваць, заваро́жваць; ачаро́ўваць; палані́ць; прыва́бліваць

2) кі́даць ча́ры, зачаро́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Verzáuberung

f -, -en

1) чараўні́цтва, ча́ры

2) перан.тс. зачарава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Кудзе́снік ’гарэза, свавольнік’ (Касп.). Рус. кудес ’тс’, кудесить ’дзівачыць’, ст.-рус. кудесъ ’чары’. Гл. цуд і пракуда ’гарэза’ (Фасмер, 2, 400).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

БРЭ́СЦКІ СКАРБ.

Знойдзены ў Брэсце ў 1834. Складаўся з сярэбраных чары і 2 кавалкаў лому, 470 медных солідаў 1659—66 і 87 сярэбраных манет 2-й пал. 17 ст. Рэчы Паспалітай, Прусіі, Саксоніі. Скарб ухаваны ў канцы 17 ст. 39 сярэбраных манет са скарбу захоўваюцца ў Эрмітажы.

т. 3, с. 300

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чароде́йство

1. чараўні́цтва, -ва ср.; (колдовство) вядзьма́рства, -ва ср.;

2. перен. ча́ры, -раў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

entzáubern

vt

1) здыма́ць ча́ры, адчаро́ўваць

2) расчаро́ўваць

3) працвеража́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Наўрок ’урокі, чары’ (Бяльк.). Да ўрок ’тс’ з узмацняльным на- (магчыма, з мэтай адрозніць ад урок ’вучэбныя заняткі’) або непасрэдна ад дзеяслова наўрочыць ’сурочыць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зама́н ’фальшывая прычына’ ’чары’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. тул., пск. зама́н ’абман’. Аддзеяслоўны бязафіксны наз., утвораны ад за‑ман‑уць, за‑ман‑іць ’прывабіць’. Гл. маніць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ча́шнік, ‑а, м.

1. У старажытнасці — прыдворны, які ведаў, распараджаўся віннымі скляпамі і падносіў віно і іншыя напіткі да царскага стала. А чашнік чары налівае ўсёй дружыне навакол. Машара.

2. Манах, які ведаў манастырскімі віннымі скляпамі і раздачай напіткаў у час трапезы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)