ча́ры

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ча́ры
Р. ча́раў
Д. ча́рам
В. ча́ры
Т. ча́рамі
М. ча́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ча́ры, -аў.

1. Чарадзейства, чараўніцтва.

Яна ведала нейкія ч.

2. Прывабнасць, чароўнасць, абаяльнасць.

Ім валодалі непазбыўныя ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́ры

1. уст. (волшебство) ча́ры, -раў ед. нет; (колдовство) вядзьма́рства, -ва ср.;

2. перен. ча́ры, -раў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́ры ед. нет

1. волшебство́ ср., колдовство́ ср.;

2. перен. ча́ры, очарова́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́ры, ‑аў; адз. няма.

1. Паводле забабонных уяўленняў — магічныя прыёмы, пры дапамозе якіх можна ўздзейнічаць на людзей і прыроду; чараўніцтва, вядзьмарства. [Юстап:] Гіну я праз людскія чары. Згубіў мяне благі чалавек — паслаў чорта на невінаватую душу. Калюга. Праходзіць не так многа часу, і ягады ўжо пачынаюць выглядваць з рыльца [гарлачыка]. Вось што значыць чары! Даніленка.

2. Чароўная сіла, прывабнасць, якая захапляе. І ўсё тут поўна мяккіх чараў: І роўнядзь ціхая палёў, І постаць стромкіх тапалёў. Колас. Косця ўжо нічога больш не бачыў, быў цалкам пад уладай чараў дзяўчыны. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́ры мн

1. (чараўніцтва, вядзьмарства) Zauberéi f -, -en, Héxenkunst f -, -künste, Hexeréi f -, -en;

2. перан (прывабнасць) Záuber m -s; Réize pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чары

Том: 36, старонка: 279.

img/36/36-279_1431_Чары.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ча́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ча́ра ча́ры
Р. ча́ры ча́р
Д. ча́ры ча́рам
В. ча́ру ча́ры
Т. ча́рай
ча́раю		 ча́рамі
М. ча́ры ча́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ча́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ча́р ча́ры
Р. ча́ру ча́раў
Д. ча́ру ча́рам
В. ча́р ча́ры
Т. ча́рам ча́рамі
М. ча́ры ча́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарадзе́йства, -а, н.

1. Вядзьмарства, чары.

2. перан. Тое, што і чары (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)