ciekawość

ж. kogo/czego цікавасць; цікаўнасць да каго/чаго; дапытлівасць; інтарэс;

zbytnia ~ć — залішняя цікавасць;

~ć, skąd on to wie? — цікава, адкуль ён гэта ведае?

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паціка́віцца, ‑каўлюся, ‑кавішся, ‑кавіцца; зак.

Праявіць цікавасць да каго‑, чаго‑н. Прылуцкі нават не пацікавіўся, каму і навошта патрабуюцца такія матэрыялы. Новікаў. Урач пацікавілася, як Міколава нага, якую яна нядаўна лячыла. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуле́ц, ‑льца, м.

Разм. Удзельнік якой‑н. гульні. Новая прыгода паддала гульцам весялосці, бо накіравала іх думкі ў другі бок ад азарту, троху зменшыла палкую цікавасць да картаў. Гарэцкі. // Любіцель гуляць у што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Intersse

n -s, -n

1) ціка́васць

~ für etw. (A), für j-n hben* [zigen] — ціка́віцца чым-н., кім-н.

von ~ sein — быць ціка́вым

das ~ uslösen [erwcken] — вы́клі- каць ціка́васць, заціка́віць

2) інтарэ́с, вы́гада

sein ~ whren — абараня́ць [барані́ць] сва інтарэ́сы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zest [zest]

1. (for) заціка́ўленасць, заўзя́тасць;

a zest for life ра́дасць быцця́

2. піка́нтнасць, «іскры́нка»;

give zest to smth. надава́ць смак/ціка́васць чаму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кале́кцыя

(лац. collectio = збіранне)

размешчаныя ў пэўнай сістэме якія-н. аднародныя прадметы, што маюць гістарычную, навуковую, мастацкую цікавасць (напр. к. мінералаў, к. манет).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імпаза́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які робіць уражанне; велічны, паважны з выгляду. Імпазантны выгляд. □ Усе тры дні працэсу найбольшую цікавасць і суддзяў, і нешматлікай дыстыляванай публікі прыцягвалі, вядома, імпазантны Жалябаў, неяк будзённа-спакойная поруч з ім Пяроўская. Мехаў.

[Фр. imposant.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

займа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае цікавасць; забаўны. Займальная гульня. Займальны сюжэт. □ Героі мультыплікацый — пераважна разумныя, кемлівыя жывёлы і птушкі, яны такія займальныя ў сваіх паводзінах, што не толькі дзецям, але і дарослым цяжка адарвацца ад экрана. Філімонаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

curiosity [ˌkjʊəriˈɒsəti] n.

1. (about) ціка́ўнасць, дапы́тлівасць; ціка́васць, заціка́ўленасць

2. рэ́дкасць, антыква́рная рэч, рарытэ́т

curio sity killed the cat ≅ ціка́ўнасць да дабра́ не даво́дзіць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

увлека́тельность ціка́васць, -ці ж.; займа́льнасць, -ці ж.; захапля́льнасць, -ці ж.; прыва́бнасць, -ці ж.; чаро́ўнасць, -ці ж.; спаку́слівасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)