ура́жанне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. След, які застаецца ў свядомасці, у душэўным жыцці ад убачанага, пачутага, перажытага.
Уражанні дзіцячых гадоў.
Падарожныя ўражанні.
2. Уплыў, уздзеянне.
Знаходзіцца пад моцным уражаннем.
3. Уяўленне, думка, што склаліся ў выніку знаёмства, сустрэчы з кім-, чым-н.
Дзяліцца ўражаннямі з кім-н. Гэты чалавек зрабіў на нас добрае ў.
Складваецца ў., што ён не ва ўсім тут разабраўся.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зоамарфі́зм
(ад зоа- + -марфізм)
уяўленне багоў у вобразе жывёл у даўніх рэлігіях; папярэднічала, а часам і спадарожнічала антрапамарфізму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
услу́жлівы, ‑ая, ‑ае.
Які ахвотна робіць паслугі каму‑н., гатовы ўслужыць. Проста не верылася, што гэты калючы чалавек мог быць услужлівы і пакорны. Бажко. / Пра памяць, уяўленне і пад. Паслушнае і ўслужлівае ўяўленне ўжо рысавала яму [Лабановічу] вобраз дзяўчыны, гэту чыстую і прыгожую краску, узгадаваную ў глухіх палескіх барах. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
анімі́зм
(фр. animisme, ад лац. anima = душа)
уяўленне аб існаванні душы ў кожнай рэчы; надзяленне прадметаў і з’яў прыроды ўласцівасцямі жывых істот.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
idea [aɪˈdɪə] n.
1. ідэ́я, ду́мка;
Where did you get that idea? Адкуль вы гэта ўзялі?
2. уяўле́нне;
I have no idea. Не маю (аніякага) уяўлення.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
анімі́зм
(ад лац. anima = душа)
уяўленне пра існаванне душы ў кожнай рэчы, надзяленне прадметаў і з’яў прыроды ўласцівасцямі жывых істот.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
notion [ˈnəʊʃn] n.
1. паня́цце, уяўле́нне;
have no notion of smth. не мець (а)нія́кага ўяўле́ння аб чым-н.
2. меркава́нне, по́гляд, ду́мка
3. капры́з, дзіва́цтва, недарэ́чнае жада́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пазна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм.
1. Пазнаць што‑н., атрымаць уяўленне аб чым‑н. Я пазнаўся з тайнамі юнацтва. Гілевіч. // Адчуць на ўласным вопыце, зведаць. Пазнацца з бядою. Пазнацца са славаю.
2. Добра пазнаёміцца з кім‑н., падружыцца. Пазнацца з суседзямі. □ Толькі два дні прайшло, Шэмет не паспеў яшчэ ні сам добра агледзецца, ні з людзьмі пазнацца. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нарысава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.
1. Рысуючы, адлюстраваць каго‑, што‑н. на якой‑н. плоскасці. Нарысаваць фігуры людзей. Нарысаваць на дошцы дыяграму.
2. перан. Перадаць у вобразах. Пісьменнік нарысаваў у творы перадавых людзей нашага часу. // Уявіць у думках. Заплюшчыўшы вочы, льга было ўявіць сабе сялянку ў горы. Уяўленне ўжо нарысавала Кастусю Прыбыткоўскаму поўны яе вобраз. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асацыяты́ўны
(ад лац. associare = далучаць)
заснаваны на сувязі, калі ідэя, уяўленне ўзнікае ў памяці дзякуючы падабенству, сумежнасці або процілегласці з іншай ідэяй, уяўленнем.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)