Разм. Чыкільгаючы, прыйсці куды‑н.; прыкульгаць. Урэшце прычыкільгаў на мыліцах крамнік.Масарэнка.Выдра прычыкільгала да рэчкі, стралою ўвайшла ў крынічную ваду.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
létzt, létzte
a апо́шні, міну́лы; аста́тні
~n Éndes — урэ́шце, нарэ́шце
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
цёк, ‑у, м.
Цячэнне, плынь. Урэшце, зусім ужо змораная, Гэлька неяк знайшла сілы адплыць ад віру, і яна панеслася хвалямі па цёку вады...Чарот.
•••
Цёкам цячыгл. цячы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ultimately[ˈʌltɪmətli]adv. у рэ́шце рэшт, урэ́шце; нарэ́шце; у канчатко́вым вы́ніку;
Ultimаtely they became friends again. У рэшце рэшт яны зноў сталі сябрамі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
праблісну́ць, ‑не; зак.
1. Бліснуць праз што‑н. Прабліснула сонца.
2.перан. З’явіцца на вельмі кароткі час, бліснуць імгненна. І вось урэшце пад вечар у доміку прафесара прабліснуў першы прамень надзеі.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
finally
[ˈfaɪnəli]
adv.
1) нарэ́шце, урэ́шце
they came finally — яны́ нарэ́шце прыйшлі́
2) канча́льна, канчатко́ва
to conquer finally — канча́льна перамагчы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Нарэ́шце ’напаследак, урэшце’ (Нас., Гарэц., Яруш., Сл. ПЗБ), нарэ́шці ’тс’ (Сл. ПЗБ), нарэ́шця ’апошнім, пазней за іншых’ (навагр., З нар. сл., Сл. ПЗБ), нарэ́сьце ’тс’ (Жд. 1), нарэ́шты ’напаследак, у канцы’ (Булг.), на рэ́што ’тс’ (Нас.). Да рэ́шта ’астатак, рэшта’ (гл.) або непасрэдна з польск.nareszcie ’ўрэшце, напаследак’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пустазво́нства, ‑а, н.
Разм.
1. Пустыя, беззмястоўныя словы, размовы. У літаратуры перамагае толькі чалавечае і чалавечнае, і фальш, пустазвонства, бяздумная даніна чарговай модзе.. урэшце будуць названы сваімі імёнамі.«Полымя».
2. Паводзіны, словы пустазвона. Максіма раздражняла Міколава пустазвонства.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
éndlich
1.
advурэ́шце, нарэ́шце
2.
a
1) канчатко́вы; абмежава́ны
2) доўгачака́ны
3) кане́чны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
датрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Пратрымаць да якога‑н. часу. Датрымаць у сябе бібліятэчную кнігу да канца года.
2.Разм. Стрымаць (абяцанне, слова і пад.). — Урэшце, усё-такі твая праўда: ты не датрымаў свайго правіла, зачапіў Ганну Карлаўну.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)