influence​2 [ˈɪnflʊəns] v. рабі́ць уплы́ў, уплыва́ць, уздзе́йнічаць (на што-н., каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

клерыкалі́зм, ‑у, м.

Рэакцыйны палітычны напрамак у капіталістычных краінах, які імкнецца ўзмацніць уплыў царквы на грамадска-палітычнае і культурнае жыццё.

[Ад лац. clericalis — царкоўны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

влия́ние ср. уплы́ў, -лы́ву м.;

ока́зывать на кого́-л. влия́ние рабі́ць на каго́-не́будзь уплы́ў;

поддава́ться чьему́-л. влия́нию паддава́цца чыйму́-не́будзь уплы́ву;

по́льзоваться влия́нием карыста́цца ўплы́вам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палаталізава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад палаталізаваць.

2. у знач. прым. Які падпаў пад уплыў палаталізацыі; мяккі. Палаталізаваны зычны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́фіка, ‑і, ДМ ‑фіцы, ж.

Спец. Уплыў нервовай сістэмы на харчаванне арганізмаў і тканак, на абмен рэчываў і жыццядзейнасць арганізма.

[Ад грэч. trophē — ежа, харчаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oddziałać

зак. паўплываць, зрабіць уплыў, уздзейнічаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

oddziaływać

незак. уплываць, рабіць уплыў, уздзейнічаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скрыжава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -жу́ецца; зак.

1. гл. крыжавацца.

2. Спалучыцца адзін з адным у выніку скрыжавання (пра расліны, жывёл).

3. Зрабіць уплыў адзін на аднаго ў выніку скрыжавання (пра мовы, гаворкі; уст.).

|| незак. скрыжо́ўвацца, -аецца.

|| наз. скрыжава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Éinfluss

m -es, Éinflüsse

1) уплыў

~ áusüben — рабі́ць уплыў

~ háben — мець уплыў

únter j-s ~ stéhen* — быць пад чыі́м-н. уплы́вам

ein Mann von ~ — уплыво́вы чалаве́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кні́жнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць кніжнага (у 2, 3 знач.). Кніжнасць мовы. Кніжнасць ведаў.

2. Друкарская справа, кнігадрукаванне. Уплыў Скарыны на ўсходнеславянскую кніжнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)