самалю́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і самалюбівы. Змяніўся чалавек з часу вайны — самалюбны стаў, упарты. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упа́рта нареч.

1. упо́рно, насто́йчиво;

2. упря́мо;

1, 2 см. упа́рты 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

няўсту́плівы únnachgiebig; stárrsinnig, stárrköpfig, stur (упарты)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

заўзя́ты, -ая, -ае.

1. Які з захапленнем займаецца чым-н., аддаецца чаму-н. або напорысты, упарты.

З. паляўнічы.

Ён быў чалавек з.: што ні задумае, даб’ецца.

2. Які выконваецца з запалам, напружаны.

Заўзятая праца.

Заўзятая бойка.

|| наз. заўзя́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

recalcitrant​1 [rɪˈkælsɪtrənt] n. fml непако́рны, непако́рлівы, упа́рты чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

adamant [ˈædəmənt] adj. fml

1. непахі́сны, нязло́мны

2. упа́рты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

krnąbrny

упарты, непаслухмяны; неслух

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wytrwały

стойкі, настойлівы, упарты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

астына́та

(іт. ostinato = упарты)

муз. меладычная або рытмічная фраза, якая многа разоў запар паўтараецца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

unremitting [ˌʌnrɪˈmɪtɪŋ] adj. fml. бесперапы́нны; упа́рты;

unremitting efforts неасла́бныя намага́нні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)