самалю́бны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і самалюбівы. Змяніўся чалавек з часу вайны — самалюбны стаў, упарты. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)