ша́шачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да гульні ў шашкі, звязаны з ёй. Шашачны турнір. □ — А н-ну, хто са мною асмеліцца?.. От глядзіце, я пайшоў! — і.. [загадчык фермы] пасунуў сваю шашку далёка за лінію шашачнага поля. Палтаран. // Прызначаны для гульні ў шашкі. Шашачны столік. Шашачная дошка.

2. Размешчаны так, як размешчаны клеткі аднаго колеру на дошцы для гульні ў шашкі. У шашачным парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матч м спарт Spiel n -(e)s, -e;

матч на першынство́ све́ту па футбо́ле Fúßball-Wéltmeisterschaftsspiel n;

матч-турнір шахм Turníer n -s, -e, Scháchturnier n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ша́хматны Schach-;

ша́хматная гульня́ Scháchspiel n -(e)s, -e;

ша́хматны турні́р Scháchwettkampf m -(e)s, -kämpfe;

ша́хматная до́шка Scháchbrett n -(e)s, -er;

ша́хматны ход Scháchzug m -(e)s, -züge;

у ша́хматным пара́дку scháchbrettfönnig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

áustragen

* vt

1) выно́сіць

2) разно́сіць (пісьмы)

3) даво́дзіць да канца́ (працэс)

4) спарт. разыгра́ць, праве́сці (напр., турнір)

5)

ein Kind ~ — дано́шваць дзі́ця

6) выдава́ць (сакрэт)

7) зно́шваць (вопратку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ігры́шча ’вечарынка моладзі з песнямі, музыкам і скокамі’ (Бяльк., Шат., Інстр. II), ’танцы, скокі’ (Сцяшк. МГ), ’вясковыя вячоркі, забаўныя зборышчы’ (Мал.). Рус. дыял. и́гри́ще ’гулянне моладзі з песнямі і скокамі’, ’вечарынка моладзі’, ’каляднае гулянне, калядная гульня’, ’месца гуляння, гульняў’, укр. гри́ще, ігри́ще ’месца для гульні; святочныя забавы моладзі’ (Грынч.), польск. igrzysko ’барацьба, спаборніцтва’, ’забаўныя мерапрыемствы з музыкам і танцамі’, ’відовішча’, чэш. hřiště ’месца для гульняў і спорту’, славац. ihrisko ’тс’, славен. igrišče ’тс’, серб.-харв. ѝгрӣште ’тс’, балг. игри́ще ’тс’, макед. игриште, игралиште ’тс’. Ст.-слав. игрище ’арэна’, игрища мн. ’забавы’, ст.-рус. игрище ’забава, відовішча’, ’месца гульняў, відовішчаў’. Ст.-бел. игриско ’гульня, турнір’ (1677 г.) з польск. (Булыка, Запазыч.). Прасл. *jьgrišče ўтворана ад *jьgrati (гл. іграць) з суф. ‑išče; параўн. зборышча, гульбішча, явішча. Гл. Трубачоў, Эт. сл., 8, 211–212; Слаўскі, 1, 446–447. Ад ігрышча з суф. ‑нік ігрышчнік ’удзельнік сялянскага каляднага гульбішча’ (Нас. Доп.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)