турні́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
турні́р |
турні́ры |
| Р. |
турні́ру |
турні́раў |
| Д. |
турні́ру |
турні́рам |
| В. |
турні́р |
турні́ры |
| Т. |
турні́рам |
турні́рамі |
| М. |
турні́ры |
турні́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
турні́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Спаборніцтва рыцараў у Заходняй Еўропе ў сярэднія вякі.
2. Спартыўныя спаборніцтвы, асабістыя ці камандныя, у якіх усе ўдзельнікі сустракаюцца паміж сабой адзін або два разы.
Баскетбольны т.
Міжнародны шахматны т.
|| прым. турні́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
турні́р, ‑у, м.
1. У Заходняй Еўропе ў сярэднія вякі — спаборніцтва рыцараў. Галоўным у эстафеце пакаленняў былі не турніры, не аксамітныя плашчы герольдаў, не мудрыя каралеўскія загады, а чалавек. Караткевіч. // перан. Выступленне адзін перад адным па якіх‑н. пытаннях. Тэмай вуснага турніру была выбрана праблема «Закон і мараль». «Маладосць». // перан. Пра шлюбныя змаганні жывёл і птушак. Мы ляжалі на кажухах, замаскіраваныя высокай, травой і кустамі, і не спускалі вачэй з паляны, абранай аленямі для сваіх штогадовых турніраў. В. Вольскі. Вясенні турнір заўсёды пачынаўся так: калі на ўсходзе нясмела займаўся золак, на самую вершаліну дрэва, што чарнела прыцемкам, садзіўся стары цецярук-такавік. Ігнаценка.
2. Форма правядзення асабістага ці каманднага спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі сустракаюцца паміж сабой адзін або два разы. Шахматны турнір. Алімпійскі турнір футбалістаў.
[Ням. Turnier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Турні́р ‘спаборніцтва рыцараў у Сярэднявеччы, цяпер звычайна спартыўнае спаборніцтва’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Праз рускую мову (турни́р ‘тс’) з нова-в.-ням. Turnier, якое са ст.-франц. to(u)rnei ‘тс’ ад torner ‘абарачацца’ < лац. tornāre ‘паварочваючы, тачыць выраб на варштаце’ (Фасмер, 4, 124; ЕСУМ, 5, 683–684). Ст.-бел. турнея ‘турнір, спаборніцтва’ (XVI ст.), пазней таксама ‘беспарадак, разлад’ (ГСБМ), узыходзіць да ст.-франц. tourneoi ‘рыцарскія спаборніцтвы паводле дакладных правілаў’, а ст.-бел. турнай ‘тс’ (XVI ст.) — з чэш. turnaj ‘спаборніцтва рыцараў’, якое праз ст.-в.-ням. (turnei — баварскае вымаўленне ‑aj) прыйшло са ст.-франц. tournoi (праванс. tornei) ‘тс’ < torner ‘абарачацца, вярцецца’ (Булыка, Лекс. запазыч., 119; Голуб-Ліер, 494; Махэк₂, 661; Басай-Сяткоўскі, Słownik, 401).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
інтэрнэ́т-турні́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
інтэрнэ́т-турні́р |
інтэрнэ́т-турні́ры |
| Р. |
інтэрнэ́т-турні́ру |
інтэрнэ́т-турні́раў |
| Д. |
інтэрнэ́т-турні́ру |
інтэрнэ́т-турні́рам |
| В. |
інтэрнэ́т-турні́р |
інтэрнэ́т-турні́ры |
| Т. |
інтэрнэ́т-турні́рам |
інтэрнэ́т-турні́рамі |
| М. |
інтэрнэ́т-турні́ры |
інтэрнэ́т-турні́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
мі́ні-турні́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мі́ні-турні́р |
мі́ні-турні́ры |
| Р. |
мі́ні-турні́ру |
мі́ні-турні́раў |
| Д. |
мі́ні-турні́ру |
мі́ні-турні́рам |
| В. |
мі́ні-турні́р |
мі́ні-турні́ры |
| Т. |
мі́ні-турні́рам |
мі́ні-турні́рамі |
| М. |
мі́ні-турні́ры |
мі́ні-турні́рах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
матч-турні́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
матч-турні́р |
матч-турні́ры |
| Р. |
матч-турні́ру |
матч-турні́раў |
| Д. |
матч-турні́ру |
матч-турні́рам |
| В. |
матч-турні́р |
матч-турні́ры |
| Т. |
матч-турні́рам |
матч-турні́рамі |
| М. |
матч-турні́ры |
матч-турні́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
матч-турні́р, -у, мн. -ы, -аў, м.
Спартыўнае спаборніцтва, у якім усе ўдзельнікі сустракаюцца паміж сабой не менш за два разы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
матч-турні́р, -ру м. матч-турни́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)