besórgniserregend

a трыво́жны; які́ выкліка́е заклапо́чанасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

trwożliwy

кніжн. трывожны, баязлівы, пужлівы, палахлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шко́дніцтва, ‑а, н.

Злачынная, шкодніцкая дзейнасць. А час быў трывожны. Амаль у кожным нумары газет паведамлялася пра шкодніцтва, пра раскрыццё чорных шпіёнскіх гнёздаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

turbulent

[ˈtɜ:rbjələnt]

adj.

1) узбу́раны

2) бурлі́вы, неспако́йны

3) трыво́жны, устрыво́жаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гняту́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. цяпер. ад гнесці.

2. у знач. прым. Цяжкі, трывожны (пра думкі, пачуцці і пад.). Гнятучы страх і пякучая жальба ахапілі .. [Алёшу]. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

alarmíerend

a трыво́жны

éine ~e Únwissenheit — страшэ́ннае не́вуцтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

жу́дасны

1. únheimlich, beängstigend (трывожны); schrécklich; scháuderhaft (страшны, жахлівы);

2. перан. (надта, непамерна) úngeheuer(lich)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

алармі́ст

(фр. alarmiste, ад alarme = трывога)

1) асоба, схільная да панікі, якая распаўсюджвае неправераныя, неабгрунтаваныя чуткі, выклікаючы трывожны настрой;

2) прадстаўнік алармізму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ду́жа, прысл.

Надта, вельмі, надзвычай. У Міколкавым раннім дзяцінстве было многа падзей, але ці дужа іх успомніш усе. Лынькоў. Час быў дужа трывожны. Корбан. Ліпачцы дужа шкада было бабулькі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сігна́л, -лу м., прям., перен. сигна́л;

умо́ўны с. — усло́вный сигна́л;

газе́та атрыма́ла трыво́жны с. — газе́та получи́ла трево́жный сигна́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)