Arbitrge

[-ʒə]

f -, -n

1) юрыд арбітра́ж; траце́йскі суд

2) камерц. арбітра́ж

3) (пры́кладная) ацэ́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sędzia

ж. суддзя;

sędzia śledczy — судовы следчы;

sędzia polubowny — трацейскі суддзя;

sędzia liniowy спарт. суддзя на лініі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГРАМАДЗЯ́НСКІ ПРАЦЭСУА́ЛЬНЫ КО́ДЭКС РЭСПУ́БЛІКІ БЕЛАРУ́СЬ,

цывільны працэсуальны кодэкс Рэспублікі Беларусь, сістэматызаваны адзіны заканадаўчы акт, які ўстанаўляе парадак вядзення цывільных спраў ва ўсіх судах Рэспублікі Беларусь. Дзеючы кодэкс прыняты Вярх. Саветам Беларускай ССР 11.6.1964. Пазней у яго ўнесены адпаведныя змены і дапаўненні. Складаецца з 398 артыкулаў, 32 глаў, 6 раздзелаў, у якіх вызначаюцца задачы цывільнага судаводства і рэгламентуюцца пытанні, звязаныя з разглядам і вырашэннем цывільных спраў, выкананнем пастаноў судоў і некаторых інш. органаў. У кодэкс уключаны дадаткі, якія складаюцца з пераліку відаў маёмасці грамадзян, на якую не можа быць накіравана спагнанне па выканаўчых дакументах, палажэння пра трацейскі суд і інш.

т. 5, с. 396

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

суддзя́ м

1. юрыд Rchter m -s, -;

траце́йскі суддзя́ Schedsrichter m;

наро́дны суддзя́ Vlksrichter m;

адве́сці [адхілі́ць] суддзю́ inen Rchter blehnen;

2. спарт Schedsrichter m -s, -;

суддзя́ спабо́рніцтваў Kmpfrichter m;

суддзя́ на лі́ніі Lni¦enrichter m;

суддзя́ на ры́нгу (бокс) Rngrichter m;

суддзя́-секундаметры́ст Zitnehmer m -s, -;

я табе́ не суддзя́ разм ich will mich nicht zu dinem Rchter ufwerfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

арбітра́ж

(фр. arbitrage)

1) вырашэнне спрэчных пытанняў арбітрамі; трацейскі суд;

2) орган па вырашэнню гаспадарчых спрэчак;

3) камерцыйная дзейнасць, звязаная з выкарыстаннем розніцы цэн аднолькавых біржавых аб’ектаў (каштоўных папер, тавараў) на розных рынках, каб атрымаць прыбытак;

а. валютны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў курсах валюты на розных валютных рынках;

а. працэнтны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў працэнтных стаўках па розных валютах;

а. таварны — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы ў цэнах на адзін і той жа тавар на розных рынках;

а. фондавы — здзелка, якая дазваляе атрымаць прыбытак з розніцы паміж курсамі адной і той жа каштоўнай паперы на розных рынках фіктыўнага капіталу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

суд, ‑а і ‑у, М ‑дзе і ‑дзе, м.

1. ‑а, М ‑дзе. Дзяржаўны орган, які разглядае і вырашае грамадзянскія спрэчкі і крымінальныя справы. Народны суд. Прыгавор суда. // Памяшканне, у якім знаходзіцца такі орган. У судзе свецяцца вокны. // зб. Суддзі. Нарада суда. □ І кідае [Варывода] строга свой зрок. — Суд ідзе! — грыміць урачыста! І вочы скіроўвае ўбок, Пранізвае імі фашыста. Колас. — Што вы маўчыце? — пытаецца суддзя. — У вас заўвагі да складу суда ёсць? Адводы, прапановы? Дадзіёмаў.

2. ‑а, М ‑дзе. Судовы працэс, разбор грамадзянскай або крымінальнай справы. Выступаць на судзе. □ Паведамілі, што пракурор патрабуе тэрміновага суда над браканьерам .. і хоча зрабіць гэты суд паказальным на ўвесь раён. Краўчанка. Суд цягнуўся два гады. Выйграў пан. Бядуля. Жук атрымаў учора павестку на суд з Мікітам за Марылін пасаг. Брыль. [Зося:] — На судзе мне трэба было ўсё, як было, расказаць. Чорны. / У складзе некаторых устойлівых выразаў. Папасці пад суд. Чыніць суд. // Пакаранне каго‑н., кара. Павел зразумеў, што няма больш страшнага суда, чым суд уласнае памяці. Васілёнак. [Міхалка:] — Мы .. [Ігналю] лепей сваім судом, — адсцёбаем гэтымі лейцамі і годзе. Ён болей красці не будзе. Бядуля.

3. ‑а, М ‑дзе; чаго або які. Грамадскі орган, які выбіраецца з членаў якога‑н. калектыву для разгляду спраў, звязаных з непрыстойнымі паводзінамі каго‑н. Суд гонару. Грамадскі суд. □ Праўленне вырашыла ўчыніць таварыскі суд над тымі, каго злавілі за руку. Дуброўскі.

4. ‑у, М ‑дзе. Думка, меркаванне аб кім‑, чым‑н.; ацэнка каго‑, чаго‑н. Суд гісторыі. □ Мінаў час, старое забывалася, яно з-за даўнасці не падлягала і суду Андрэевага сумлення. Шахавец.

•••

Вярхоўны суд БССР — найвышэйшы судовы орган БССР.

Надворны суд — судовы орган дваран у Расіі 18–19 стст.

Страшны суд — паводле рэлігійных уяўленняў — божы суд пад усімі людзьмі, калі наступіць «канец свету».

Суд Лінча — у ЗША жорсткая расправа з актыўнымі дзеячамі прафсаюзнага, негрыцянскага. антыімперыялістычнага і камуністычнага руху; лінчаванне.

Суд прысяжных — суд з удзелам прысяжных засядацеляў.

Таварыскі суд — грамадскі суд, утвораны на прадпрыемствах, ва ўстановах для разгляду спраў, звязаных з парушэннем працоўнай дысцыпліны або грамадскага парадку.

Трацейскі суд — разбор якога‑н. канфлікту кім‑н. трэцім, не зацікаўленым у гэтай справе.

Шамякаў суд — несправядлівы, прадузяты суд (ад імя суддзі Шамякі з старой рускай аповесці).

Аддаць на суд каму гл. аддаць.

Аддаць пад суд гл. аддаць.

Ісці пад суд гл. ісці.

Пакуль суд ды справа — пакуль адбываецца, робіцца што‑н. Загоншчыкі падаліся ў абход. А мы, стралкі, пакуль суд ды справа, на прасецы ў лінію пасталі. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суд м

1. юрыд (установа) Gercht n -(e)s, -e, Gerchtshof m -(e)s, -höfe; Gerchtsbehörde f -, -n;

наро́дны суд Vlksgericht n;

Міжнаро́дны суд Internationler Gerchtshof;

суд прыся́жных Schwrgericht n;

траце́йскі суд Schedsgericht n, Arbitrge [-ʒə] f -, -n;

тавары́скі суд гіст Kamerdschaftsgericht n, Schedskommission f -, -en;

вае́нна-палявы́ суд Kregsgericht n, Stndgericht n;

выкліка́ць у суд vor Gercht lden*;

звярну́цца ў суд den Rchtsweg beschriten*;

падава́ць у суд на каго j-n verklgen, j-n gerchtlich belngen, ggen j-n gerchtlich vrgehen*;

пасяджэ́нне суда́ Gerchtssitzung f -, -en, Gerchtsverhandlung f -, -en;

узбудзі́ць спра́ву ў судзе́ inen Prozss nstrengen;

2. (меркаванне) Úrteil n -(e)s, -e;

я аддаю́ гэ́та на Ваш суд ich überlsse es Ihrem Úrteil;

3. юрыд (разгляд справы) Gerchtsverhandlung f, Gerchtsverfahren n -s, -;

прыця́гваць да суда́ gerchtlich zur Verntwortung zehen*;

адда́ць пад суд vor Gercht stllen, dem Gercht übergben*;

быць пад судо́м nter nklage stehen*;

без суда́ і сле́дства hne Gerchtsverfahren;

чыні́ць суд і распра́ву уст Gercht hlten* und bestrfen, die Gerchtshoheit usüben;

судЛі́нча Lnchjustiz [´lynç- і ´lınʧ-] f;

суд го́нару hrengericht n;

на няма́ й суду́ няма́ ≅ wo nichts ist, hat (selbst) der Kiser sein Recht verlren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)