суд
1.
наро́дны суд Vólksgericht
Міжнаро́дны суд Internationáler Geríchtshof;
суд прыся́жных Schwúrgericht
траце́йскі суд Schíedsgericht
тавары́скі суд
вае́нна-палявы́ суд Kríegsgericht
выкліка́ць у суд vor Gerícht láden*;
звярну́цца ў суд den Réchtsweg beschréiten*;
падава́ць у суд на каго
пасяджэ́нне суда́ Geríchtssitzung
узбудзі́ць спра́ву ў судзе́ éinen Prozéss ánstrengen;
2. (меркаванне) Úrteil
я аддаю́ гэ́та на Ваш суд ich überlásse es Ihrem Úrteil;
3.
прыця́гваць да суда́ geríchtlich zur Verántwortung zíehen*;
адда́ць пад суд vor Gerícht stéllen, dem Gerícht übergében*;
быць пад судо́м únter Ánklage stehen*;
без суда́ і сле́дства óhne Geríchtsverfahren;
чыні́ць суд і распра́ву
судЛі́нча Lýnchjustiz [´lynç- і ´lınʧ-]
суд го́нару Éhrengericht
◊ на няма́ й суду́ няма́ ≅ wo nichts ist, hat (selbst) der Káiser sein Recht verlóren
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)