драмату́рг, ‑а, м.

Пісьменнік, які піша драматычныя творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдаве́ц, ‑даўца, м.

Асоба, якая выдае творы друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыта́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які з высокім майстэрствам чытае творы мастацкай літаратуры; артыст, дэкламатар.

|| ж. чыта́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. чыта́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́касаваць сов. вы́черкнуть, вы́марать;

в. некато́рыя радкі́ ў тво́ры — вы́черкнуть (вы́марать) не́которые стро́чки в произведе́нии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэклама́цыя, ‑і, ж.

Выразнае чытанне мастацкіх твораў на памяць; майстэрства выразнага чытання. Шапятовіч праваліўся з сваёй дэкламацыяй: сам ледзь не плакаў, чытаючы творы, а хлопцы засталіся абыякавымі. Кучар. // перан. Штучна прыўзнятая манера гаварыць. Сустракаюцца ў .. [зборніку] і творы, якія з’яўляюцца мімалётным водгукам на падзеі, і творы, у якіх пачуццё падменена дэкламацыяй. Шкраба.

[Ад лац. deklamatio — выпрацоўка красамоўства.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кінематагра́фія, -і, ж.

1. Род мастацтва, творы якога ствараюцца з дапамогай кіназдымкі.

К.

Беларусі.

2. Галіна культуры і прамысловасці, якая займаецца выпускам і кінапракатам фільмаў.

|| прым. кінематаграфі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Apocrypha [əˈpɒkrɪfə] n. pl.

1. the Apocrypha eccl. Апо́крыфы

2. апо́крыфы; тво́ры, а́ўтар які́х не ўстано́ўлены

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыло́гія, ‑і, ж.

Два творы аднаго аўтара, звязаныя адзінствам замыслу.

[Ад грэч. di(s) — двойчы і logos — слова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімфані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Кампазітар, які стварае сімфанічныя творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыта́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Кніжка, падручнік, дзе змешчаны невялікія тэксты, творы ці ўрыўкі з твораў для практыкавання ў чытанні, набыцця навыкаў чытання; хрэстаматыя.

Дзіцячая ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)