адсту́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

1. Перадаць, выканаць, зрабіць, стукаючы па чым-н.

А. такт.

Гадзіннік адстукаў 12 гадзін.

2. Стукаючы, пашкодзіць.

А. сабе ўсе пальцы.

|| незак. адсту́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tact [tækt] n. такт; такто́ўнасць;

show great tact быць вельмі такто́ўным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

зата́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Няпоўны такт, з якога пачынаецца музычная фраза або мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохме́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які змяшчае ў сабе тры рытмічныя меры, долі. Трохмерны такт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыту́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прытупнуць.

2. Стукаць, біць нагой (нагамі) аб падлогу, зямлю ў такт чаму‑н. Ілья прытупваў у такт, дырыжыраваў аркестрам і сам выцінаў на жалейцы. Дуброўскі. Спяваў Карусь і ў такт песні прытупваў нагой. С. Александровіч. // Суправаджаць якое‑н. дзеянне тупаннем; тупаць час ад часу. Хлопец.. пабег, знарок па-заечы падкідваючы нагамі і прытупваючы. Мележ. Коннікі прытупвалі на марозе. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

keep strokes

трыма́ць такт

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

taktíeren

vi муз. адбіва́ць такт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыпля́скваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пляскаць у такт чаму‑н.; суправаджаць што‑н. воплескамі. Прыпляскваць танцору.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

savoir faire [ˌsævwɑ:ˈfeə] n. франц. вынахо́длівасць, уме́нне выхо́дзіць з ця́жкага стано́вішча; вы́трымка, такт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

takt, ~u

м.

1. муз. такт;

zgubić takt — збіцца з такту;

2. далікатнасць; такт; тактоўнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)