Які наспявае значна раней звычайнага (пра сельскагаспадарчыя культуры). Звышранняя пшаніца.// Які праводзіцца раней звычайнага. Звышранняя сяўба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Прасе́ў, прасеў ’агрэх, прапушчаны пры сяўбе ўчастак’ (лудз., Сл. ПЗБ, Выг., ТС), прасеў ’тс’ (Мат. Маг.). Рус.прасее ’прасейванне; сяўба ўсяго насення, якое ёсць у сеялцы’, польск.przesiew ’прасяванне; сяўба’. Нулявы дэрыват ад прасяваць, прасаваць. Семантыка слова развілася пад уплывам так іх слоў, як пралік і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падзі́мніс.-х. подзи́мний;
~няя сяўба́ — подзи́мний сев;
п. палі́ў — подзи́мний поли́в
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
веснавы́, ‑ая, ‑ое.
Які мае адносіны да вясны. Веснавыя дні. Веснавыя кветкі.// Які адбываецца вясной. Веснавая навальніца. Веснавая сяўба. Веснавыя канікулы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Áussaat
f -, -en
1) сяўба́
2) насе́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
2. Тое, што засеяна; пасеў. Весела рунеў малады засеў ярыны.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шыракара́дны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Звязаны з прымяненнем шырокіх міжрадкоўяў пры сяўбе некаторых сельскагаспадарчых культур. Шыракарадная сяўба.// Прызначаны для такой сяўбы. Шыракарадныя сеялкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sowing
[ˈsoʊɪŋ]1.
n.
сяўба́f., се́яньне, засява́ньне n.
2.
adj.
sowing time — час сяўбы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Се́йбіт ‘сявец’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт., Др.-Падб., Растарг., Бяльк., Сцяшк.; гом., ЛА, 3). Дэрыват ад сеяць (гл.) з суф. ‑іт праз прамежкавую ступень назоўніка *сейба, параўн. польск.śiejba ‘сяўба’ (аб суф. гл. Сцяцко, Афікс. наз., 157), або ў выніку прыпадабнення складоў ад се́ўбіт ‘сявец’ (Ян., Мат. Маг.), што да сяўба́, гл. таксама сяўбі́т.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Аднаво́р ’сяўба ў адну руку’ (Сцяшк. МГ), ’адзін раз узаранае поле’ (Шат.) < адна‑ор да араць (гл.).