Verbum

бакала́ўр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, што мае гэту ступень.

2. У Францыі: чалавек, які здаў экзамен за курс сярэдняй школы.

|| прым. бакала́ўрскі, -ая, -ае.

асало́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Вышэйшая ступень задавальнення.

Слухаў з асалодай песню.

імаве́рнасць, -і, ж.

1. гл. імаверны.

2. Аб’ектыўная магчымасць ажыццяўлення чаго-н.

3. Ступень абгрунтаванасці, верагоднасць, дапушчальнасць.

Ступень імавернасці чаго-н.

○

Тэорыя імавернасцей — раздзел матэматыкі, які вывучае заканамернасці выпадковых з’яў.

|| прым. імаве́рнасны, -ая, -ае (спец.).

інсаля́цыя, -і, ж. (спец.).

Асвятленне сонечнымі промнямі.

Ступень інсаляцыі памяшкання.

|| прым. інсаляцы́йны, -ая, -ае.

магі́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У некаторых краінах: вучоная ступень, а таксама асоба, якая мае такую ступень.

М. філасофіі.

2. У Сярэднія вякі: кіраўнік духоўна-рыцарскага каталіцкага ордэна.

|| прым. магі́старскі, -ая, -ае.

Магістарская дысертацыя.

М. тытул.

кансістэ́нцыя, -і, ж. (кніжн.).

Ступень шчыльнасці, цвёрдасці, густаты чаго-н.

Цвёрдая к.

Вадкая к. сумесі.

кісло́тнасць, -і, ж.

Ступень змяшчэння кіслаты ў чым-н.

К. глебы.

Павышаная к. страўнікавага соку.

до́ктар, -а, мн. дактары́ і (з ліч. 2, 3, 4) до́ктары, дактаро́ў, м.

1. Тое, што і ўрач, лекар.

2. чаго. Вышэйшая вучоная ступень, а таксама асоба, якой прысуджана гэта ступень.

Д. фізіка-матэматычных навук.

|| прым. до́ктарскі, -ая, -ае.

Доктарская дысертацыя.