Су́фіт ’столь, падшытая дошкамі; сталаванне’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк.), суфі́т ’столь пад страхой з надворнага боку дома’ (Варл.), ’сталаванне’ (ДАБМ), суфэ́т ’тс’ (Сл. Брэс.), су́хвіт ’драўляная столь, калі ў хаце відаць бэлькі’, ’вышкі з дошак над сенцамі ці над токам’ (Арх. Вяр.). Запазычана праз польск. sufit ’столь’ з італ. soffitto (soffitta) ’гарышча, скляпенне, столь’ (Брукнер, 525; Карскі, Белорусы, 157; Ляшчынай, RS, 31, 1, 29).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

задымі́ць сов. задыми́ть;

з. усю́ столь — задыми́ть весь потоло́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасе́сці сов. просе́сть; прогну́ться;

столь ~се́ла — потоло́к просе́л (прогну́лся)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ceiling

[ˈsi:lɪŋ]

n.

1)

а) столь f.

б) перакрыва́ньне, тынкава́ньне сто́лі

2) Aeron. столь f.

absolute ceiling — грані́чная вышыня́

3) ма́ксымум -у m., мяжа́ f. (цэ́наў, заро́бкаў)

•

- hit the ceiling

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

засто́ліць, ‑столю, ‑століш, ‑століць; зак., што.

Паслаць столь. Застоліць хату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прагну́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не́цца; зак.

Пад уздзеяннем цяжару атрымаць выгіб.

Столь прагнулася.

|| незак. прагіна́цца, -а́ецца і прагіба́цца, -а́ецца.

|| наз. прагі́б, -у, м., прагіна́нне, -я, н. і прагіба́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прасе́сці, ‑сядзе; пр. прасеў, ‑села; зак.

Прагнуўшыся, асесці, апусціцца. Столь прасела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прысафі́так (прысафі́ток) ’падстрэшак’ (пін., Нар. сл.). Параўн. польск. sufit ’столь’, якое з італ. soffito ’гара; столь’ (Брукнер, 525).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сто́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да столі, утварае столь. Столевыя перакрыцці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пава́луш ’столь’ (Тарн.), ’скляпеністая столь, якая больш сустракаецца ў клецях і істопках’ (Бломк, 79). Бясспрэчна, дэрыват ад павал ’столь’, аднак суфіксацыя няясная, паколькі з гэтым суф. у бел. м. вядомы ўтварэнні толькі ад прыметнікаў і дзеясловаў (параўн. Сцяцко, Словаўтв., 72, 125). Магчыма, запазычанне з літ. pavatušis ’навес над свірнам, клеццю’, якое ўтворана ад запазычанага з польск. pavalas ’столь’ з дапамогай суф. ‑ušis (Фрэнкель, 555).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)