desist

[dɪˈzɪst]

v.i.

спыня́цца, устры́мвацца; адмаўля́цца

desist from attempts — адмо́віцца ад спро́баў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

popasać

незак.

1. рабіць прывал, спыняцца; затрымлівацца;

2. папасваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

discontinue

[,dɪskənˈtɪnju:]

v.

1) перарыва́ць, перапыня́ць; спыня́ць

2) касава́ць

3) спыня́цца; перарыва́цца, перапыня́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unturned [ˌʌnˈtɜ:nd] adj. непераве́рнуты

♦

lea ve no stone unturned ні пе́рад чым не спыня́цца; зрабі́ць усё магчы́мае

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

смерць, -і, мн. -і, смярце́й, ж.

1. Спыненне жыццядзейнасці арганізма.

Раптоўная с.

Быць пры смерці (паміраць).

2. у знач. вык. Бяда, гора; спыненне якой-н. дзейнасці.

Творчая няўдача для яго — с.

○

Біялагічная смерць — поўнае спыненне біялагічных працэсаў у клетках і тканках арганізма.

Клінічная смерць — прамежак часу, калі дыханне і сардэчная дзейнасць спыняцца, але тканкі яшчэ ў пэўнай ступені захоўваюць жыццяздольнасць.

◊

Да смерці (разм.) — вельмі моцна.

Не на жыццё, а на смерць — не шкадуючы жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zatrzymywac się

незак.

1. спыняцца;

2. затрымлівацца;

гл. zatrzymać się

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wstrzymywać się

незак.

1. устрымлівацца, утрымлівацца, стрымлівацца;

2. спыняцца, затрымлівацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прысто́іць, прысто́йваць ’ідучы, спыніцца, стаць на кароткі час’ (Гарэц., Бяльк., Жд.; чавус., Нар. сл.; ТСБМ), прыста́іваць ’спыняцца на кароткі час’; ’стаяць над тымі, хто працуе’; ’настойваць’ (Нас., Юрч.), прысто́яць ’прыпыніцца, пастаяць кароткі час’ (ТС), прыстояць ’затрымацца на хаду, прыпыніцца, пачакаць’ (Растарг.), ст.-бел. пристояти ’быць разам’: с молодци моими пристои (Альтбаўэр). Рус. смал. пристоя́ть ’спыніцца, зрабіць перадышку падчас хады’, укр. присто́яти ’пастаяць, чакаючы’. Да стая́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

скрану́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.

Зрушыцца з месца. Нібы прыкуты быў да месца Міколка, не мог скрануцца, ні паварушыцца. Лынькоў. Хацелася сесці і адпачыць. Але нам было вядома, што лепш не спыняцца, бо затым не скранешся. Лось. Саша скранулася з месца і ішла павольна да стала, як баючыся. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

erlöschen

* vi (s)

1) патуха́ць, га́снуць

2) спыня́цца, ска́нчвацца (пра тэрмін)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)