турбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; незак., каго-што.

1. Парушаць чый-н. спакой, непакоіць каго-н., перашкаджаць каму-н.

На рабоце яго не турбавалі.

2. Хваляваць, трывожыць.

Яго турбавала незвычайная цішыня вакол.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Сугамо́нне ’спакой’ (Мат. Маг.). Гл. угамон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sang-froid [sɒŋˈfrwɑ:] n. франц. спако́й, вы́трымка, стры́манасць;

lose one’s sang-froid збянтэ́жыцца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

скалыхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Зварухнуць, захістаць, прымусіць калыхацца.

Вецер скалыхнуў жыта.

С. калыску (гайдануць з боку ў бок).

2. перан. Усхваляваць, узрушыць; парушыць спакой.

Навіна скалыхнула народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Супако́й ’спакой, заспакаенне’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Ласт., Гарэц., Шат., Арх. Федар., Сержп.). Да спакой (гл.) з іншай прэфіксацыяй (гл. су-), хутчэй за ўсё, другаснае ўтварэнне ад супако́іць ’заспакоіць, уціхамірыць’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Спо́льга ‘спакой, спачынак’ (Ян.). Да польга ‘тс’, гл. польза.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Séelenfrieden

m -s душэўны спако́й

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Séelenruhe

f - душэўны спако́й, лаго́днасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gelássenheit

f - спако́й, стры́манасць, непару́шнасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

unsettle

[ʌnˈsetəl]

v.t.

паруша́ць распара́дак, спако́й; пахісну́ць; асла́біць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)