Läufer

m -s, -

1) бягу́н; лы́жнік, канькабе́жац

2) паўабаро́нца (у футболе)

3) шахм. слон

4) даро́жка, хо́днік

5) тэх. ро́тар; бегуно́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Не́смак ’непрыемны смак у роце’ (Сл. ПЗБ), ’нясмачная страва’ (Сцяшк. Сл., Жд. 2), не́смач ’тс’ (слон., Жыв. сл., ТС), не́смаш ’тс’ (Сцяц.), укр. не́смак ’непрыемны смак; нясмачная страва’, польск. niesmak ’адсутнасць апетыту; непрыемны смак; безгустоўшчына; прыкрасць, непрыемнасць’. Да смак, смашны (гл.); частка названых слоў з канцавымі ‑к і ‑ч, відаць, запазычана з польскай мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ніве́сць ’невядома’ (Шат.), нівісь ’тс’ (Нас.), нівісь ’тс’ (Бяльк.), нівясь ’тс’ (Мат. Гом.), нівесь як ’невядома як’ (Яруш.), нівісь куды ’невядома куды’ (Грыг.), нівісь адкуль ’раптам’ (Грыг.), нівець дзе ’невядома дзе’ (слон., Жыв. сл.). Паводле Карскага (2–3, 254, 260), у аснове — скарочаная форма 3‑й ас. дзеяслова вѣмь (гл. ведаць), параўн. рус. невесть ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сто́лак ‘зэдлік, услончык’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Сцяшк.; петрык., Шатал.; Ян., Мат. Гом., Скарбы, Бяльк.; паст., ваўк., узд., беласт., Сл. ПЗБ), сто́лок ‘слон, табурэтка’ (ТС, Нар. словатв., ПСл.; стол., Нар. лекс.), сто́лок, сто́лка, сту́лка ‘зэдлік’ (Сл. Брэс.), сто́лкі ‘козлы’ (Сл. рэг. лекс.). З польск. stołek ‘табурэтка’. Польскае слова ўтворана ад stół, гл. Борысь, 579.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

rogue

[roʊg]

n.

1) няго́днік -а, махля́р -а́ m.; круце́ль -цяля́ m.

2) хітру́н -а́ m., шэ́льма -ы m. & f., дурасьлі́вец -ўца m.

3) адзіне́ц -ца m.

rogue elephant — слон-адзіне́ц

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bishop

[ˈbɪʃəp]

1.

n.

1) бі́скуп -а m. (у каталі́цкім касьцёле); япі́скап -а m. (у правасла́ўнай царкве́)

2) слон слана́ m. (у ша́хматах)

2.

v.t.

прызнача́ць бі́скупам

3.

v.i.

быць бі́скупам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Лашча́к 1 ’ласкавае жарабя, якое ідзе да рук’ (КЭС, лаг.). Узнікла ў выніку кантамінацыі лашак (гл. лата) і лашчыць (гл.). Не выключана магчымасць уплыву народнай этымалогіі лексемы ланчак (гл.) ’жарабя, якое нарадзілася ў мінулым годзе’. Слон/ < прасл. оі‑пі.

◎ Лашча́к 2 ’лагчына’ (брасл., Сл. паўн.-зах.). Да лог (гл.). Утворана ад лажок (гл.) і суф. -(})акъ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

niedźwiedź

м.

1. заал. мядзведзь;

niedźwiedź brunatny (polarny) — буры (палярны) мядзведзь;

2. перан. мядзведзь; слон; няўклюда

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пашчэ́нка, па́шчанка, пашчэ́нька, пашчомка, пашчэ́мка, пашчэ́мкі ’сківіца, сківіцы’ (Чач., Др.-Падб., Гарэц., Сцяшк., Сл. ПЗБ; гродз., Мат. АС; слон., Нар. сл.; навагр., З нар. сл.; смарг., воран., Шатал.; гродз., КЭС; маладз., Янк. Мат.), навагр. пасце́нкі, шчуч. пашчэ́нкі ’тс’ (КЭС), па́шчэнґа ’сківіца ў воўка’ (малар., Сл. Брэс.), пашчэнка ’пашча’ (Бес.). З польск. paszczęka ’пашча, зеў’, якое з першаснага paszczeka ’тс’. Гл. таксама па́шчака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

талачэ́я Вытаптанае месца ў пасеве, на раллі, траве (Слаўг.). Тое ж талчачэвішча, талчачэя (Слаўг.), талкаві́ска (Слонімскі пав. 1598 АВАК, XVIII, 154), тулкаві́ска (Слон: 1598).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)