commit suicide

ско́нчыць самагу́бствам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

поко́нчить сов. ско́нчыць, пако́нчыць;

поко́нчить де́ло ми́ром ско́нчыць спра́ву мі́рам;

поко́нчим с э́тим раз навсегда́ ско́нчым гэ́та раз назаўсёды;

◊

поко́нчить с собо́й пако́нчыць з сабо́ю;

поко́нчить жизнь самоуби́йством ско́нчыць жыццё самагу́бствам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

даглядзе́ць, -гляджу́, -глядзі́ш, -глядзі́ць; -глядзі́м, -гледзіце́, -глядзя́ць; -глядзі́; зак.

Скончыць прагляд чаго-н.

Д. кінафільм.

|| незак. дагле́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адгасці́ць, -гашчу́, -го́сціш, -го́сціць; зак.

1. Правесці ў гасцях некаторы час, гасціць.

Цэлы месяц адгасціў у сяброў.

2. Скончыць гасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адка́шляцца, -яюся, -яешся, -яецца; зак.

Кашляючы, прачысціць горла; скончыць кашляць.

Ён адкашляўся і пачаў гаварыць.

|| незак. адка́шлівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ска́нчваць гл скончыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

адлята́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Скончыць лятаць.

2. што. Прабыць у авіяцыі, у лётным саставе пэўны час.

Пятнаццаць гадоў адлятаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адгамані́ць, -маню́, -мо́ніш, -мо́ніць; зак.

1. Скончыць гамонку, перастаць гаманіць.

Адгаманілі дзядзькі і разышліся.

2. перан. Прайсці, закончыцца.

Усё прайшло, адгаманіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бліску́ча нареч. блестя́ще, с бле́ском; блиста́тельно; ослепи́тельно;

б. ско́нчыць інстыту́т — блестя́ще зако́нчить институ́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ко́нчыць разм гл скончыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)