насці́льны, -ая, -ае.

1. Плаўны, які ідзе амаль па прамой лініі (спец.).

Н. скачок.

2. Які ідзе паралельна паверхні зямлі на пэўнай вышыні (спец.).

Н. агонь.

Насцільная траекторыя палёту куль.

|| наз. насці́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шост, шаста́, М шасце́, мн. шасты́, -о́ў, м.

Доўгая тонкая палка ці жэрдка.

Скачок з шастом (у спорце).

|| памянш. шасто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. шаставы́, -а́я, -о́е (спец.).

Шаставая лінія сувязі (на шастах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

swallow-dive [ˈswɒləʊˌdaɪv] n. sport скачо́к у ваду́ ла́стаўкай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

broad jump

Brit. long jump — скачо́к у даўжыню́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

насці́льны спорт., воен. насти́льный;

н. скачо́к — насти́льный прыжо́к;

н. аго́нь — насти́льный ого́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трайны́ тройно́й;

т. скачо́к — спорт. тройно́й прыжо́к;

○ ~но́е пра́віла — мат. тройно́е пра́вило

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нырэ́ц, нырец ’скачок у ваду’ (Бяльк., ТСБМ), ’від качкі’ (Грыг., Гарэц.), нырэ́ц, норэ́ц ’скачок у ваду; балотная птушка, чомга’ (ТС), нырэц, нурэ́ц ’вадзяная птушка нур’ (Дразд.), сюды ж нырок‑чубацік ’чэрнець чубатая’ (Інстр. 2). Ад ныра́ць, гл. таксама нор, нурок, нырка 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

skip​1 [skɪp] n. скачо́к;

give a skip for joy падско́чыць ад ра́дасці;

hop, skip and jump sport трайны́ скачо́к;

skip jumping скачкі́ са скака́лкаю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

parachute​1 [ˈpærəʃu:t] n. парашу́т;

a parachute jump скачо́к з парашу́там

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антраша́, нескл., н.

Балетнае па, лёгкі скачок уверх, у час якога танцор ударае некалькі разоў нагой аб нагу.

•••

Выкідваць антраша гл. выкідваць ​1.

[Фр. entrechat.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)