Áugenzeuge

m -n, -n све́дка, відаво́чнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Відавочац ’сведка, відавочнік’ (КТС). Калька з рус. очевидец ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Све́тка (свѣтка) ‘сведка’ (Нас., Шымк. Собр.), сьве́тка ‘тс’, мн. л. светкі ‘тс’ (Бяльк.; петрык., Яшк. Мясц.): немашака светак (Сержп. Казкі), све́тка ‘тс’ (Сл. ПЗБ), свя́тка ‘тс’ (Скарбы), ст.-бел. свѣтки ‘сведкі’ (1450 г.), светок ‘сведка’ (XVI ст.). Апошняе, згодна з Карскім (1, 275), пад уплывам формы мн. л. свѣтки, ад яго, відаць, і свѣтчити, свѣтчу (1487 г.), што адлюстроўваюць аглушэнне д (Карскі, 1, 274; 2–3, 261), гл. сведчыць. Адсюль запазычана і літ. sviẽtkas ‘сведка’ (Буга, Rinkt., 2, 495), форма з ‑я‑ пад уплывам польск. świadek ‘сведка’. Сюды ж дыял. све́тчыць (свѣтчиць) ‘пацвярджаць; дапамагаць; даносіць’ (Нас.). Станкевіч (Язык, 643) бачыць тут корань ‑вет‑ (*‑vět‑), гл. веціць, адно са значэнняў якога было ‘гаварыць, абвяшчаць’, што, магчыма, паўплывала на першасную форму. Гл. сведка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

відаво́чца, ‑цы, м.

Сведка якога‑н. здарэння, падзеі. Мая скарбонка цікавых дробязей, кур’ёзаў зрабіла мяне відавочцам, ды і не відавочцам, а ўдзельнікам хвалюючай жыццёвай гісторыі. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілжэсве́дка і лжэсве́дка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑дцы, Т ‑ай (‑аю), ж.; Р мн. ‑дак.

Сведка, які (якая) дае лжывыя паказанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Entlástungszeuge

m -n, -n юрыд. све́дка абаро́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tráuzeuge

m -n, -n све́дка (пры шлюбе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Krónzeuge

m -n, -n юрыд. гало́ўны све́дка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Відаво́чнік ’сведка здарэння’ (БРС, КТС, Сцяшк. МГ) утворана ад відавочны і суф. ‑нік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prosecution [ˌprɒsɪˈkju:ʃn] n. law

1. судо́вае прасле́даванне

2. the prosecution абвінава́чанне;

a witness for the prosecution све́дка абвінава́чання

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)