полімасты́я

(ад полі- + гр. mastos = сасок)

наяўнасць у жывёлы або чалавека лішніх пар саскоў як прыроджаная загана развіцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэлатэ́лій

(ад лац. cellula = клетка + гр. thele = сасок, адростак)

эпітэлій, які высцілае другасную поласць цела чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мастапа́тыя мастапаты́я

(ад гр. mastos = сасок + -патыя)

група захворванняў малочнай залозы, якая характарызуецца разрастаннем жалезістай або фібрознай тканкі залозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Пі́паць ’носік, дзюба ў пасудзіне’ (зэльв., Жыв. сл.; Сл. рэг. лекс.), ’выступ, каб узяцца рукою’ (Сл. рэг. лекс.), піць (зневаж.) ’нос’ (Сл. Брэс.), укр. nun тик, тіпать ’ціпун на языку курэй’, пітка ’сасок на грудзях; соска’, ’носік у чайніку’, нітак ’мазоль’, славац. ріреі ’ціпун’, славен. pipa ’тс’, серб.-харв. піша ’кран; кукурузны пачатак’, пішак ’шчупальца’. Гл. пылець.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мастадо́нт

(н.-лац. mastodon, -ntis, ад гр. mastos = сасок + odus, -ontos = зуб)

вялізная вымерлая хобатная жывёла, продак слана; жыла ў кайназоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

папіло́ма

(ад лац. papilla = сасок + -ома)

дабраякасная пухліна, якая развіваецца з тканак скуры або слізістых абалонак і мае выгляд сасочкападобнага новаўтварэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Пу́пінак ’малы круглы чалавечак’ (слонім., Нар. словатв.), пупянок ’сасок грудзей’ (карэл., пін., Шатал.), пу́пэнок ’бутон; страўнік у птушак’ (Сл. Брэс.); сюды ж укр. пу́пінок ’бутон; маленькі агурок’, рус. пупёночкы ’саскі грудзей’, пу́пень ’драўляная затычка ў лодцы’. Да пуп (гл.), параўн. паралельныя ўтварэнні балг. пупу́няк ’вельмі малы чалавек; маленькае колца’ (БЕР, 5, 857, ад пуп), макед. пупунок ’пупышка, бутон; каробачка (бавоўны і інш.)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мастаданаза́ўр

(н.-лац. mastodonsaurus, ад гр. mastos = сасок + odus, -ontos = зуб + sauros = яшчарка)

адзін з самых апошніх гіганцкіх лабірынтадонтаў, які жыў у трыясе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Су́тка, суто́к ’сасок, цыцка’ (Ласт.). Параўн. польск. sutka, sutek ’тс’, sutki ’грудзі’, якія Брукнер (527) параўноўвае з балг. су́ча ’ссаць’, лат. sukt ’тс’, ад кораня *su‑, прадстаўленага ў ст.-інд. sunoti ’выціскае’. Борысь (588) не выключае магчымай сувязі з і.-е. *seu̯‑/*su‑ ’сок, выціскаць сок, хлябтаць, ссаць, высмоктваць’, аднак не бачыць працягу ў славянскім матэрыяле. Адзінкавая фіксацыя прымушае меркаваць пра магчымае запазычанне з польскай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цы́цка ж. разм.

1. (жаночая) Brust f -, Brüste, Búsen m -s, -;

кармі́ць цы́цкай (дзіця) stíllen vt;

адня́ць дзіця́ ад цы́цкі ein Kind entwöhnen;

2. анат. (сасок) Brústwarze f -, -n; заал. Zítze f -, -n (у жывёл)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)