Бары́саў, -сава м., г. Бори́сов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куга́каўка

‘сава’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. куга́каўка куга́каўкі
Р. куга́каўкі куга́кавак
Д. куга́каўцы куга́каўкам
В. куга́каўку куга́кавак
Т. куга́каўкай
куга́каўкаю		 куга́каўкамі
М. куга́каўцы куга́каўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Бори́сов г. Бары́саў, -сава м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ломоно́сов г. Ламано́саў, -сава м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сова́ зоол. сава́, -вы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sowa

ж. сава

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

screech owl

сава́-сіпу́ха

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

owl

[aʊl]

n.

сава́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нея́сыть зоол. няя́сыць, -ці ж.; шэ́рая сава́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закуга́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кугакаць. // Кугакнуць, пракугакаць. Закугакала сава і змоўкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)