гаварлі́вы

1. говорли́вый, разгово́рчивый, словоохо́тливый;

2. перен. говорли́вый;

г. руча́й — говорли́вый руче́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jump a stream

пераско́чыць руча́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

burble [ˈbɜ:bl] v. (on/about)

1. BrE мармыта́ць; балбата́ць

2. бульката́ць (пра ручай)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гаманлі́вы

1. разг. говорли́вый, разгово́рчивый, словоохо́тливый;

2. перен. зво́нкий;

г. руча́й — зво́нкий руче́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каска́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каскада, утварае каскад (у 1 знач.). Каскадны горны ручай. План каскаднага асваення ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

warble​2 [ˈwɔ:bl] v.

1. спява́ць

2. шчабята́ць, сы́паць трэ́лі (пра птушак)

3. lit. журча́ць (пра ручай)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мелкаво́дны, ‑ая, ‑ае.

З нізкім узроўнем вады (пра азёры, рэкі і пад.); неглыбокі. Колісь праз цяперашнюю дарогу цурчаў мелкаводны ручай. Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

та́пкі, ‑пак; адз. тапка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Лёгкія туфлі без абцасаў. Скінуўшы тапкі, падкасаўшы штаны, .. [Яраш] пайшоў цераз ручай. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Журало́ ’ручай’ (Гом., Янк. I). Гл. жарало́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

struga

ж.

1. струмень; паток;

2. струмень; ручай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)