затулі́ць сов. закры́ть, прикры́ть;

з. рот руко́й — закры́ть рот руко́й;

з. дзі́рку — закры́ть (прикры́ть) дыру́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

разжава́ць сов., прям., перен. разжева́ть;

◊ разжава́ць і ў рот палажы́ць — разжева́ть и в рот положи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

паразяўля́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -я́е; -я́ем, -я́еце, -я́юць; зак., што.

Разявіць (рот, пашчу) — пра ўсіх, многіх.

П. раты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

doustnie

праз рот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ву́сны¹, -аў.

Губы, рот.

Тонкія в.

Чуць з трэціх вуснаў (не непасрэдна, ад каго-н.). З вуснаў у в. (ад аднаго да другога).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

батальён, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вайсковае падраздзяленне, у склад якога ўваходзіць некалькі рот.

Бессмяротны б.

Санітарны б.

|| прым. батальённы, -ая, -ае.

Б. камандзір.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шчарба́ты, -ая, -ае.

1. Са шчарбінамі, шчарбінай.

Ш. комін.

Ш. рот.

Шчарбатае дзіця.

2. перан. Несапраўдны; няпоўны, аднабокі.

Шчарбатая праўда.

|| наз. шчарба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разжева́ть сов., прям., перен. разжава́ць, мног. паразжо́ўваць;

◊

разжева́ть и в рот положи́ть разжава́ць і ў рот палажы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

вы́шчарыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., што.

Прыадкрыўшы рот, паказаць, выскаліць зубы.

Сабака вышчарыў зубы.

|| незак. вышчара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і вышчэ́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

затыка́ть несов.

1. затыка́ць;

2. перен., прост. затыка́ць;

◊

затыка́ть рот (го́рло, гло́тку) (кому) затыка́ць рот (го́рла, гло́тку) (кому);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)