раскі́нуць, -ну, -неш, -не; -кінь; -нуты; зак., што.

1. Шырока развесці, распасцерці ў розныя бакі.

Р. рукі.

2. Разаслаць, разгарнуць на паверхні чаго-н.

Р. дыван на канапе.

3. Знайшоўшы месца, паставіць, размясціць што-н.

Р. палаткі.

4. Раскідаць, рассыпаць па чым-н. што-н.

Р. сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыспергава́ць

(лац. dispergere = рассейваць, рассыпаць)

раздрабняць цвёрдыя або вадкія целы ў якім-н. асяроддзі, у выніку чаго ўтвараюцца парашкі, суспензіі, эмульсіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рассы́паны

1. рассы́панный, просы́панный;

2. рассы́панный;

3. рассы́панный;

4. перен. рассы́панный; рассе́янный;

1-4 см. рассы́паць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насы́паць, -плю, -плеш, -пле; насы́п; -паны; зак.

1. што і чаго. Сыплючы, пакрыць паверхню чаго-н.; нацерушыць, рассыпаць.

Н. пяску на дарожку.

2. што і чаго. Напоўніць што-н. чым-н. сыпкім.

Н. мех аўса.

3. што. Зрабіць, пабудаваць насып з якога-н. сыпкага матэрыялу.

Н. курган.

|| незак. насыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. насы́пка, -і, ДМ -пцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

набо́р, -у, м.

1. гл. набраць.

2. Сукупнасць прадметаў аднолькавага прызначэння.

Н. інструментаў.

3. Група вучняў, студэнтаў і пад. аднаго года паступлення.

4. Друкарскія літары, што перадаюць які-н. тэкст.

Рассыпаць н.

5. Аздабленне з металічных прадметаў на вупражы (спец.).

◊

Набор слоў — спалучэнне слоў без усякага сэнсу; бяссэнсіца.

|| прым. набо́рны, -ая, -ае (да 4 і 5 знач.).

Н. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нараскіда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Раскідаць, рассыпаць па паверхні, у многіх месцах. Нараскідаць гною. □ І пахла .. аерам, якога загадзя Маня нараскідала пад ложкам. Паўлаў.

2. Разбурыць, разваліць вялікую колькасць чаго‑н. Нараскідаць гнёздаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассыпа́нне ср.

1. рассыпа́ние;

2. рассыпа́ние; рассы́пка ж.;

3. рассыпа́ние;

4. перен. рассыпа́ние; рассе́иванне;

1-4 см. рассыпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раструси́ть сов., разг. расцерушы́ць, мног. парасцяру́шваць, рассы́паць, мног. парассыпа́ць; (сено и т. п.) растрэ́сці, мног. парастраса́ць, парастрэ́сваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацерушы́ць, ‑церушу, ‑цярушыш, ‑цярушыць; зак., чаго.

1. Насыпаць, рассыпаць у якой‑н. колькасці. Куфар закапалі ў старой яме ад бульбы.. Пасля наклалі роўна дзёрну, прытапталі нагамі і зверху нацерушылі сасновых іголак. Пташнікаў.

2. безас. Тое, што і нацерушыцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскі́даць, раскіда́ць

1. aus¦einánder wérfen*; umhérwerfen* vt (наўкол); zerstréuen vt (рассыпаць);

2. (дарэмна патраціць) verschwénden vt, vertún* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)