gibbet

[ˈdʒɪbɪt]

1.

n.

шы́беніца f.

2.

v.t.

1) ве́шаць на шы́беніцы

2) выстаўля́ць на публі́чны по́сьмех (у прэ́се)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

публи́чный в разн. знач. публі́чны;

публи́чная ле́кция публі́чная ле́кцыя;

публи́чная библиоте́ка уст. публі́чная бібліятэ́ка;

публи́чное пра́во юр. публі́чнае пра́ва;

публи́чные торги́ публі́чныя таргі́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэманстра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Масавае шэсце для выказвання якіх-н. грамадска-палітычных настрояў.

Першамайская д.

2. Нагляднае азнаямленне з чым-н., публічны паказ.

Д. фільма.

3. Праяўленне, сведчанне чаго-н.

Д. патрыятызму.

4. Ваенная аперацыя, якая мае на мэце адцягнуць увагу праціўніка ад месца галоўнага ўдару.

5. Дзеянне, якое падкрэслена выказвае пратэст супраць чаго-н., нязгоду з чым-н.

Устроіць дэманстрацыю каму-н.

|| прым. дэманстрацы́йны, -ая, -ае (да 1, 2 і 5 знач.).

Дэманстрацыйныя табліцы.

Дэманстрацыйная зала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

терпи́мость

1. цярпі́масць, -ці ж.; памярко́ўнасць, -ці ж.;

2. дапушча́льнасць, -ці ж.; ніштава́тасць, -ці ж.; см. терпи́мый;

◊

дом терпи́мости уст. публі́чны дом, дом распу́сты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўкцыён

(лац. auctio, -onis = павелічэнне)

публічны продаж маёмасці, пры якім пакупніком становіцца той, хто дае за рэч найбольшую суму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

банке́т

(фр. banquet, ад іт. banchetto)

публічны ўрачысты абед або вячэра з нагоды чаго-н. або ў гонар чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

burdel, ~u

м. разм.

1. публічны дом; бардэль; дом распусты;

2. перан. бардак; гармідар; беспадарак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

spectacle

[ˈspektəkəl]

n.

1) відо́вішча n.

2) публі́чны пака́з, выста́ва f.

3) Figur. пасьме́шышча n.

to make a spectacle of oneself — зрабі́ць зь сябе́ пасьме́шышча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Пу́бліка ’супольнасць людзей, сабраных у пэўным месцы’ (ТСБМ), ст.-бел. публика ’публічнасць’ (1687). Запазычана праз польск. publika ’вялікі з’езд, публічны сход; грамадскасць’, першапачаткова ’агульны або дзяржаўны інтарэс’ (XVI–XVII стст.), што ўзыходзіць да лац. (res)publica, літаральна ’агульная справа’, гл. рэспубліка (ад лац. pūblicus ’народны, дзяржаўны, грамадскі’, скарочаны варыянт ад незафіксаванага *populicus < populus ’тлум, люд, народ’, гл. Банькоўскі, 2, 961, даслоўным перакладам якога было рэч паспалітая, адсюль паспо́льства ’грамадскасць, грамадства’. Розныя дэрываты, большасць з якіх запазычана з польскай і рускай моў, а таксама непасрэдна з лацінскай мовы (параўн. яшчэ ст.-бел. публикация, публиковати, публичный, Булыка, Лекс. запазыч., 33), распаўсюдзіліся пад уплывам франц. publik, publique (з XIII ст.) ’яўны, адкрыты, даступны ўсім’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bajzel

м.

1. вульг. бардэль, публічны дом;

2. перан. балаган, беспарадак;

straszny bajzel w szufladach — страшны балаган у шуфлядах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)